2 november 2008

2 november 2008

De lindes van de Gatestraat

Hoi Robbie, onze leilindes zijn bijna kaal. Je kunt dus weer bij ons de boom in!!  Greetz, Ans en de rest.

Dit emailtje kreeg ik een weekje geleden. Zoals elk jaar. Al jaren onderhoud ik haar lindes en je bent er altijd van harte welkom. Ik ken haar al een kleine twintig jaar. Ex-collega, tuinvrouw in hart en nieren. Ik maak de afspraak voor zaterdagmorgen, negen uur. ‘Maar dat is te vroeg voor de erwtensoep’, zegt ze. ‘Maar als je nu niet te snel snoeit…….’

Het heeft de hele nacht geregend maar als ik naar haar toe rij is het droog. Onder het genot van een kopje koffie en een stukje vlaai praten we even bij. Daarna aan de slag.

Jaren geleden kocht Ans het huis van haar ouders. Een statige vrijstaande voormalige notariswoning in Landgraaf. De antieke brandkast, onontbeerlijk natuurlijk voor een notaris, maar te zwaar om te verhuizen, staat nog te pronken in de zijkamer, destijds het kantoor.

‘Van je voortuin kun je meer maken,’ zei ik haar jaren geleden, althans dat was mijn visie. Iets meer cachet, iets meer stijl. Maar, vooral haar ouders - ze woonden in - waren bang dat eventuele bomen op den duur voor problemen zouden zorgen. Toen zij in maart 1994 ging trouwen, en wij, haar collega’s,  even niet wisten welk cadeau te geven, opperde ik toch, om tijdens de bruiloft, als verrassing, twee leilindes te planten. Enkele dagen van tevoren reed ik met Paul, een andere collega, richting Margraten. Want als er ergens een ruime keus is dan is dat wel bij Jos Frijns. Tijdens de huwelijksmis werden ze door Paul geplant. Een polaroidfotootje werd gemaakt en dit werd ’s avonds, verstopt in een boeket, als cadeau gegeven. Ze vonden het geweldig! We kochten twee gewone lindes die ik enkele dagen na de bruiloft zelf leidde. Deze klus is veel gemakkelijker als de bomen op de grond liggen, maar ja, die keuze hadden we niet meer. Eenmaal ingebonden zagen ze er nog stijlvoller uit. Een klein jaar later werd tijdens carnaval, ’s nachts, een van de twee bomen op brute wijze op anderhalve meter boven de grond overgebroken door op hol geslagen carnavalsvierders. De teleurstelling was groot. Weer een mooi voorbeeld van zinloos geweld? Kort daarna werd de ‘stomp’ vervangen door een nieuwe boom. Dit keer was het inbinden gemakkelijker omdat ik dit kon doen terwijl de boom op de grond lag. Hij sloeg perfect aan en momenteel is hij zelfs dikker dan zijn soortgenoot.

Halverwege het karwei begint het te regenen. Eerst zachtjes maar het zet door. Als na twee uurtjes de klus volbracht is smaakt de zelfgemaakte erwtensoep dan ook dubbel zo lekker! Het ziet er weer keurig uit. De lindes van Ans zijn altijd de eerste bomen in een hele serie die ik in een week of vier snoei. Lindes en platanen. De lindes zijn door hun zachte hout een peulenschilletje  in vergelijking met de platanen. Deze vormen enorme scheuten en zelfs de eenjarige takken zijn keihard en moeilijk te snoeien. Een linde zou je nog een of twee jaar kunnen overslaan. Hij laat zich dan toch nog goed knippen. Maar doe dit niet met een plataan want dan heb je, bij wijze van spreken, al bijna een kettingzaag nodig.

Ans gaf mij de stomp van de overgebroken boom. Ik zette hem in mijn volkstuin. Met veel geduld herstelde hij zich. Tijd heelt alle wonden. Van de verminking was op een gegeven moment bijna niets meer te zien. Ik vormde hem daarna om tot daklinde. Hij is nu dé centrale blikvanger van mijn volkstuin, deze geëmigreerde linde van de Gatestraat.

 

Lindes in 2018 (Foto's toegevoegd januari 2019)

VOORGAANDE                                                                           VOLGENDE