17 september 2017

17 september 2017


Laag voor laag

Het is pas midden september. Normale middagtemperatuur zou een kleine twintig graden moeten zijn. Toch hebben we dit de afgelopen week met vijftien graden bij lange na niet gehaald. Met de stevige storm leek het al honderd procent herfst. Misschien moeten we ons nu al een beetje richten op de lente? In tuincentra hangen de rekken reeds vol met bloembollen in alle soorten en kleuren. Je krijgt al zin om deze voorjaarskleuren  in huis, of eigenlijk in de tuin te halen. Ik ben niet iemand die elk jaar honderden nieuwe bollen in zijn tuin plant. Veel bollen zijn voor ‘eenmalig’ gebruik. Ze bloeien het eerste jaar overvloedig, het tweede jaar minder en vanaf het derde jaar nauwelijks meer. De echte bollenliefhebber plant zijn bollen elk jaar opnieuw om zo verzekerd te zijn van een uitbundige bloemenpracht. Maar daar hangt natuurlijk elk jaar opnieuw een leuk prijskaartje aan.


Ikzelf ben meer een liefhebber van botanische bollen, bollen die geschikt zijn voor verwildering, bollen die in plaats van langzaam te verdwijnen zich mee en mee steeds meer vermeerderen. Jaren geleden plantte ik narcissen, de vroegbloeiende Rijnveld’s Early Sensation en de heel late dichtersnarcis, botanische tulpjes, sneeuwroem, sneeuwklokjes, blauwe druifjes, kievietseitjes en camassia’s. Met uitzondering van de kievietseitjes hebben ze zich allemaal vermeerderd. Vooral het sneeuwklokje, voor mij dé ultieme lentebode, heeft zich geweldig uitgebreid. Ook op plekken waar ze niet stonden zijn ze door mieren ‘gezaaid’.

   

   

Boven: Camassia, Crocus tomassinianus en Kievitseitjes
Beneden: Sneeuwklokjes, sneeuwroem en botanische tulpjes (Tulipa tarda)

Een paar jaar geleden bracht ik een bezoek aan de Keukenhof. Miljoenen bollen zorgen daar jaarlijks voor maandenlang kleurenpracht. Acht weken lang proberen zo’n honderd kwekers hun producten zo indrukwekkend mogelijk tentoon te stellen. Maar hoe houd je je stukje die acht weken lang zo adembenemend mogelijk? Ik sprak met een Belgische kweker die een tip van de sluier oplichtte. Uitgebloeide bloemen worden continu verwijderd maar nog belangrijker, elk bed wordt in meerdere lagen beplant, een klus waar die medewerker uren mee bezig was geweest. Als de ene ‘laag’ is uitgebloeid begint de volgende die daarna weer wordt opgevolgd door de onderste.

Het is leuk om dit eens uit te proberen in potten, dit planten in lagen. Je kunt zo maandenlang genieten van de opeenvolging van bloeiende bollen. Je moet natuurlijk goed letten op de bloeiperiode. De bollen die het eerst bloeien, krokussen, sneeuwklokjes, sneeuwroem, winterakoniet, komen in de bovenste laag. Helemaal onderin komen tulpen. Deze bloeien over het algemeen het laatst. Daar tussenin narcissen en of hyacinten. Probeer niet al deze bollen samen in één pot uit.

Kies een pot die diep genoeg is om meerdere lagen te planten. Is de pot aan de kleine kant dan kan er natuurlijk gekozen worden voor maar twee lagen. Gebruik gewone potgrond. De grond mag nooit te nat worden. Zorg daarom voor een goede drainage door een flinke laag potscherven of kleikorrels onderin de pot aan te brengen. Geef ze de ruimte; laat bij grote bollen twee á drie centimeter, bij de kleinere een á twee centimeter ruimte ertussen. De diepte hangt af van de grootte van de bol. Tweemaal de hoogte van die bol met een minimum van vijf centimeter is een goede vuistregel. Om de potten tot de eerste bollenbloei interessant te houden kun je er eventueel viooltjes, liefst kleinbloemige, boven planten. De kans wordt zo ook kleiner dat katten de bollen opgraven.

 

 

‘Jobs to do this weekend’. Hiermee sloot Monty Don ook afgelopen vrijdag zijn programma Gardeners World af. Een ‘job’ die ik in ieder geval komende week ga doen is op pad gaan om de bloembollen voor mijn bollenpot te verzamelen. En planten uiteraard, op lasagnemanier, laag voor laag. Ik verheug me nu al op de wisselende kleurenpracht in het vroege voorjaar van tweeduizend achttien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een mooi voorbeeld van verwildering, een combinatie van kievitseitjes en dichtersnarcissen in de tuin van Ineke Greve (14 april 2009)

 

VOORGAANDE                                                                                           VOLGENDE