14 september 2008
Kattestaart….
Wat zien wij als onkruid. Een rekbaar begrip. Ik las eens een definitie waarin stond dat alles wat in onze tuin groeit en wat wij er niet in willen hebben onkruid is. Neem zevenblad. Een plant die zeker aan de definitie van bodembedekkende plant voldoet. Mooi blad, leuke bloem. In  tuincentra in de Verenigde Staten ook als zodanig te koop. Bij ons is dit echter een van de meest gevreesde onkruiden. Een ander plantje is Speenkruid. Komt in het voorjaar als een van de eerste plantjes uit, bloeit vrolijk geel. Heb ik zelf al vele jaren in mijn tuin. Breidt zich explosief uit; de mieren verspreiden het zaad. Moeilijk te bestrijden. Ik denk dat menigeen zijn uiterste best zal doen om dit weg te krijgen. Bij mij mag het zijn gang gaan, zeker omdat het in juni al weer verdwenen is.
Een andere taaie volhouder is de kattestaart. Of eigenlijk paardestaart of heermoes. Wetenschappelijke naam: Equisetum arvense. Net als de varens een sporenplant. Ook dit is alweer zo’n oerbewoner van onze aardbol. Honderden miljoenen jaren geleden, nog voor er dinosaurussen waren groeide hij op nagenoeg alle continenten, maar dan wel een maatje groter dan de 40 cm van nu. Bomenhoog. Deze exemplaren vormden later een belangrijke voedselbron voor de dino’s. Ook nu zijn er nog ‘hoge’ exemplaren; de zeer zeldzame reuzenpaardestaart wordt wel twee meter hoog. Een ander familielid, de Equisetum japonicum, de Japanse holpijp, een moerasplant voor onze vijver, wordt ongeveer een meter. De gewone paardestaart is zeer hardnekkig en ook bijna niet weg te krijgen. Hier geldt, de aanhouder wint. Er zijn verschillende dingen waar paardestaarten niet van houden. Kort maaien. Blijf consequent de bovengrondse delen verwijderen waardoor de plant uiteindelijk uitgeput raakt. Hij groeit meestal op grond met een laag kali- en fosforgehalte. Door meststoffen met die ingrediënten te gebruiken krijgt hij het op een gegeven moment minder naar zijn zin. De grond met een riek losmaken en alle worteldelen verwijderen en afvoeren kan natuurlijk ook, maar niet naar de composthoop natuurlijk! Als er geen andere planten staan kun je ook de grond afdekken met zwart landbouwplastic. Na een jaar zijn de plantendelen door lichtgebrek afgestorven. Voor chemische bestrijdingsmiddelen zoals RoudUp is de paardenstaart helaas vrij ongevoelig. Er zijn zwaardere middelen die iets meer effect hebben maar kijk uit met de omringende beplanting. En blijf controleren!
Cruijf zei ooit: ‘Elk nadeel heb z’n voordeel.’ De paardestaart heeft ook een positieve kant. Je kunt hem namelijk goed gebruiken voor de bestrijding van luis en ander ongedierte. Heermoesthee is heel effectief en milieuvriendelijk. Doe twee ons heermoes (kattestaarten) in vijf liter water en laat dit een week staan. Vervolgens zeven en in een gieter of plantenspuit over de aangevreten plantendelen gieten of spuiten. Werkt echt, maar pas op, want het stinkt gigantisch!
Ik las pas een oud Albanees gezegde dat zeker op de bestrijders van de paardestaart van toepassing is.
‘Laat uw gebeden voor een goede oogst kort zijn – en uw geschoffel lang!’
VOORGAANDE VOLGENDE
|
