24 maart 2008
Kerstmis?
Nee het is Pasen. De eerste zondag na de eerste volle maan in de lente. Als ik zo door mijn raam naar buiten kijk zou je dit niet zeggen. Ik heb zojuist de drie poezen naar binnen gelaten. Bedekt onder sneeuwvlokken beginnen ze miauwend aan hun ontbijt.
 Ik kijk nog eens naar buiten. De temperatuur schommelt rond het vriespunt. De natuur is bedekt onder een witte deken. Achter in de tuin zakken de bladeren van de palm (Trachycarpus) zwaar door onder het gewicht van de sneeuw. Al jaren word ik geboeid door subtropische planten. Tegenwoordig, wellicht door de warme winters, is dit soort planten bij elk tuincentrum ruim verkrijgbaar. Maar mijn palm bracht ik in 1979 mee uit Italië. Gekocht bij een tuincentrum. Ik kocht een pot waar er drie in stonden. Deze waren wel iets kleiner maar ik had er wel drie. Thuis werden ze met een scherp broodmes van elkaar los gesneden, en in de tuin geplant. ’s Winters werden ze in stro ingepakt. Hierover heen werd van bamboe, plastic en noppenfolie een tent gemaakt. Achteraf bleek dit natuurlijk helemaal niet de juiste manier te zijn om ze tegen de kou te beschermen. In het begin ging het goed, maar toen kwamen de echte winters. 11 februari 1985 werd een elfstedentocht verreden. Augustus 1985. Bij slechts twee van de drie palmen verscheen een puntje groen. Ze hadden toch een temperatuur van meer dan 20 graden vorst overleefd. 26 februari 1986. Weer een elfstedentocht. Slechts een van de twee overleefde deze winter. Ook de winter die daarop volgde was weer extreem koud. Maar de laatste palm stond binnen. Tot 1997 bleef hij in een grote bak staan en verhuisde ’s winters naar binnen. Hij werd echter steeds groter en onhandelbaarder. In de zomer van dat jaar besloot ik hem weer in de volle grond te planten. Voor de winter kreeg hij tot twee jaar geleden een jas van stro die tot boven de groeipunt reikte.
De groeipunt is de zwakke plaats. Als die bevriest is het voorbij. Er werd geen plastic meer gebruikt. Alleen aan de bovenkant om te voorkomen dat een en ander te nat zou regenen. Hij is nu zo groot dat ik deze methode niet meer gebruik. Voor de winter verzamel ik een flinke hoeveelheid coniferengroen waarmee ik de groeipunt kan inpakken als het echt koud wordt. Dit heb ik tot nu toe niet hoeven doen. Maar een extreem koude winter kan altijd nog, al denken velen misschien van niet. Ik ben erop voorbereid. En de palm heeft het zeer naar zijn zin!
VOLGENDE
|
