20 augustus 2017

Dierenleed

De beschaving van een samenleving valt af te meten aan de wijze waarop ze omgaat met dieren (Mahatma Ghandi)

7 juli vierduizend varkens, 27 juli twintigduizend varkens, 16 augustus veertigduizend kippen. Dit zijn de laatste cijfers van slachtoffers bij stalbranden in Nederland. De teller komt hiermee dit jaar op 225 duizend en dat is al tien procent meer dan in heel 2016. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om uit te rekenen dat er gemiddeld zo’n duizend dieren per dag ‘vlam vatten’! Heel veel dieren opeen gepakt, kansloos bij het uitbreken van brand. Wat een paniek moet er uitbreken als de dieren het vuur bemerken en aanvoelen dat hun einde nabij is, een afschuwelijk einde. Dan rijst bij mij telkens weer de vraag: waarom? Waarom worden er zoveel dieren bij elkaar gehouden. Waarom worden er steeds nieuwe, steeds grotere,  megastallen bij gebouwd. Onlangs werd er een vergunning verleend voor een ‘gigastal’ in ons eigen Limburg. 1,1 miljoen plofkippen en ruim 30 duizend varkens zullen er gehuisvest worden. De kippen worden drie verdiepingen hoog opeengestapeld op lopende banden, twintig kippen per vierkante meter. Elke kip heeft ongeveer één A4tje levensruimte. Om de zes weken draait de lopende band richting slachthuis. Daarna worden ze opnieuw gevuld. Doordat de meeste Nederlandse supermarkten de plofkip, juist vanwege het dierenleed, niet meer willen, zullen ze waarschijnlijk worden geëxporteerd naar landen die niet zo nauw kijken. Er is nog hoop dat deze stal niet doorgaat. De stichting Wakker Dier en andere organisaties hebben de strijd nog niet opgegeven tegen deze ‘dierenleedfabriek’, zoals zij hem noemen. Ze gaan in beroep tegen een eerder afgegeven vergunning.

 

Onze huisdieren, kat, hond, noem maar op, hebben het heel goed. Je kunt het zo gek niet bedenken wat er allemaal wordt bedacht en gemaakt voor ze. Het meest luxe wandelwagentje voor Fifi het poedeltje, zodat ze vooral niet moe wordt van wandelen. De dieren in de bio-industrie kennen deze luxe niet. Ze worden niet als dieren maar als producten gezien en ook zo behandeld en vaak nog schandaliger. Onlangs kwamen er in Frankrijk en in België de meest afschuwelijke beelden naar buiten. Ze lieten zien hoe die dieren aan hun eind kwamen. Undercover medewerkers maakten in slachthuizen met verborgen camera’s zeer schokkende filmbeelden. De martelpraktijken grenzen aan het ongelooflijke. Varkens die niet kunnen lopen worden aan kettingen uit de vrachtwagen gesleept. Ze worden geschopt en geslagen, levend opgetakeld. Ook is te zien hoe werknemers oormerken van nog levende varkens wegsnijden. Ze staan te lachen terwijl ze de dieren elektrische schokken toebrengen. Bij volle bewustzijn wordt de keel doorgesneden waarna ze verdrinken in het broeibad. (een heet waterbad van 60 graden Celsius, dat dient om het ontharen van geslachte varkens te vergemakkelijken)

Al deze wantoestanden hebben er (nog) niet toe geleid dat ik vegetariër ben geworden. Wel kopen we vaker een vleesvervanger en letten bij het kopen van vlees erop dat het vlees niet afkomstig is van die dieren maar van dieren die een normaal, goed leven hebben gehad. Het is vaak wel even zoeken omdat dit vlees ‘in de minderheid’ is. De meeste mensen gaan toch nog voor goedkoop. Meer voor minder. De prijs voor diervriendelijker vlees is opvallend hoger. Wij betalen wat het vlees echt waard is. In de bio-industrie betalen de dieren de ‘kilo-knaller-korting’ door onder erbarmelijke omstandigheden te leven en wachten tot ze geslacht worden, vaak zonder dat ze ooit daglicht hebben gezien.

Hoe kunnen we de consument wakker schudden. Misschien door hem vaker met de neus op de productiemethode te drukken? Deze praktijken moeten je toch iets doen. Ik denk dat het tevens een goede zaak zou zijn ook kinderen te laten zien waar ons vlees vandaan komt. Ze confronteren met dit dierenleed. Dat lang niet alle dieren het zo goed hebben als hun konijntje of cavia dat met dierendag een worteltje extra krijgt. Maar ze tevens vertellen en laten zien dat er ook dieren zijn die het wél goed hebben. Kinderen zijn veel gevoeliger en zullen zich het lot van deze dieren eerder aantrekken dan de meeste volwassenen en er naar handelen. Jong geleerd is oud gedaan. Misschien dat op termijn dit een kentering in de visie en consumptie van vlees teweeg brengt?

Dieren hebben geen stem, maar wij wel. We zijn moreel verantwoordelijk voor dieren. Laat ons dan ook zo handelen!

   

Afbeeldingen: diverse bronnen internet

Van mijn zus Phil ontving ik onderstaande reactie

Hai Rob,

Verdrietige column, het is zoals je schrijft.
Te gruwelijk voor woorden hoe er met dieren omgegaan wordt.... werkelijk niet te bevatten!!
De gedachte bij die stalbranden....

Eind jaren 80 zag ik een documentaire over het verschepen van LEVENDE koeien.
Brullend aan een poot werden ze opgetakeld en de grijper liet ze van hoogte bovenop elkaar vallen als oud vuil. Gehuild heb ik Rob.

Vanaf die dag heb ik geen vlees meer gegeten.

Bewustwording zou al zoveel veranderen.

Laatst zag ik een programma dat ging over de ‘Albert Heijn’ kip...
Dat deze het ook niet bijster hebben. Stond een zak van een vent met kind op de arm bij het vleesschap. Interviewer vroeg hem:”Vindt u het niet erg dat die kippen een rot leven gehad hebben?". Hufter trok zijn schouders op:"Maakt het de kip wat uit wat ik voor leven heb?"

Bedoel maar. Dat wordt dan doorgegeven naar zijn kids! Iedereen moet voor zichzelf maar bepalen of ze vlees wilt eten. Het is vooral de stompzinnigheid en walgelijke arrogantie van dit soort volk die me stoort. Totaal onverschillig onder welke gruwelijke omstandigheden hun ‘heerlijke’ lapje vlees geleefd heeft. En dat heeft dan nog kinderen ook!

Die megastallen ook, wie verzint het!

Nee Rob, ik ben blij dat ik geen vlees meer eet.

Lieve groet,

Phil

VOORGAANDE                                                                                           VOLGENDE