15 februari 2009
Thérèse en de rozen.
Afgelopen dinsdagmorgen. Het is nog donker als ik naar beneden ga. Ik maak het licht aan en de katten kijken me duf aan. ‘Is het al ochtend?’ Omdat het zo’n noodweer was vannacht mochten ze binnen blijven.
Op de schouw staan een aantal foto’s waaronder die van Thérèse, mijn schoonzus. Het is vandaag precies acht jaar geleden dat ze stierf. Onverwacht. En veel te jong. Ik herinner me het telefoontje van Bernard, haar man, op die vroege zaterdagmorgen nog als de dag van gisteren. Een stuk ongeloof maakt zich van je meester. Dit kan niet. Maar heel langzaam dringt het uiteindelijk toch tot je door.
Ik neem een doosje lucifers uit de la en steek de kaars aan die naast haar foto staat. Het zwakke licht verlicht haar en het vaasje met de drie roosjes die nog afkomstig zijn uit een van de vele afscheidsboeketten. Rozen, onbewust destijds gezonden door haar patroonheilige, Theresia van Lisieux? Zij blijkt namelijk de beschermheilige van de rozen te zijn. Toeval? Wat was de drijfveer van Thérèses vader om zijn tweede dochter naar haar te vernoemen? Wie was deze Theresia?
Op 2 januari 1873 wordt Thérèse geboren. Als negende kind, vijfde dochter, in het gezin Martin. In Alençon, een klein plaatsje in Normandie. Als ze vier jaar oud is sterft haar moeder. Haar oudere zus Pauline neemt de taken van moeder over. Het gezin verhuist naar Lisieux, 90 km noordelijker, omdat ze zo wat dichter bij een oom en tante wonen. Als ze tien jaar oud is wordt ze ernstig ziek maar als het Mariabeeldje boven haar bed haar toelacht geneest ze wonderbaarlijk. Vanaf dat moment besluit ze haar leven aan God te wijden. Aanvankelijk wil ze hem dienen door missionaris te worden in China maar als drie van haar zussen intreden bij de Karmelietessen in Lisieux wil ook zij non worden. Als ze na moeder-overste ook van de bisschop geen toestemming krijgt om in te treden gaat ze met haar vader naar de paus in Rome. Hoewel het tegen de regels is lukt het haar de paus te spreken. Ze klampt zich aan hem vast en smeekt hem te worden toegelaten. Thérèse heeft een ijzeren wil en er zijn twee Zwitserse gardisten nodig om haar af te voeren. De Vicaris Generaal is zeer onder de indruk en op 9 april 1883, op 11-jarige leeftijd, wordt ze toegelaten in het klooster waar haar zussen al zaten. Haar leven, haar ervaringen en haar gevoelens schrijft ze op, na aandringen van haar zus Pauline. Op 30 september 1897 sterft ze aan tuberculose. Ze was pas 24 jaar oud. Op haar sterfbed belooft zij, als teken van liefde, dat zij vanaf de hemel rozen zal sturen naar de aarde. Nadat haar zus haar geschriften openbaar maakt wordt Thérèse razend populair. In 1923 wordt ze zalig en twee jaar later heilig verklaard. In de tientallen jaren die daarop volgden wordt in menig katholiek gezin een dochter Thérèse genoemd, zo ook in 1950 bij het gezin Joosen op de Molenberg in Heerlen. Tweede van uiteindelijk vijf dochters. Veel te vroeg moesten we afscheid van haar nemen. Maar in mijn gedachte bewaar ik haar herinnering, die ook nu weer een glimlach op mijn gezicht brengt. Ik ben blij haar te hebben gekend.
Als je van rozen houdt ga dan eens naar het Limburgse Lottum. Eenmaal in de twee jaar wordt daar het rozenfestival gehouden. Rozen, rozen en nog eens rozen. Alle straten, huizen en tuinen vormen de achtergrond voor een stilstaand bloemencorso, of rozencorso moet ik eigenlijk zeggen. Honderdduizenden rozen maken dit dorpje bijna onherkenbaar. Ik was er afgelopen augustus. Het was er erg druk. Ook de kerk en het kasteel waren geweldig versierd. En midden in deze overdaad van rozen staat hun beschermheilige, de heilige Theresia.
Thérèse we vergeten je niet.
  
1. 2. 3.
1. Midden in deze overdaad, de heilige Theresia
2. Het kasteel, rijkelijk versierd
3. What a Rose Can Say
VOORGAANDE VOLGENDE
|
