12 februari 2012
Tien seconden
Het gemak waarmee over de natuur heen gestapt wordt blijft me verwonderen. Wat ik gisteren hoorde spant misschien wel de kroon: het kappen van volwassen bomen puur en alleen omdat ze verhinderen dat er mooie plaatjes geschoten kunnen worden. Ze staan 'voor het beeld'. Toch is dit zo. Voor de zoveelste keer  wordt er komende zomer in Valkenburg het wereldkampioenschap wielrennen gehouden. Een prima zaak natuurlijk. Een mooiere en heuvelachtigere omgeving vind je in Nederland niet. In 1979 was ik werkzaam bij een bank die voor de organisatie van de WK rondom het parcours de kassa’s bemande. Boven in Sibbe waar ik zat werd menig kaartje verkocht. Ik dacht dat de entree toen tien gulden was. Je kon met buitenlands geld betalen maar je kreeg altijd in guldens terug. Omrekenen was gemakkelijk. Had je één kaartje nodig en betaalde je met honderd Duitse mark dan kreeg je negentig gulden terug. Ik dacht dat de Belgische frank ‘voor het gemak’ aan 5 cent werd omgerekend. Deze ‘valutawinst’ heeft de organisatie niet meer; de toegang is nu gratis.
Langs de Rijksweg in Berg wordt een compleet dorp gebouwd voor zo’n 500 journalisten. Dat is meer dan het dubbele van de vorige keer. De finish hebben ze ook gepland op deze Rijksweg, net zoals in 1998 trouwens. Maar langs deze Rijksweg staan prachtige volwassen eiken. Er worden zeven televisiecamera’s in de buurt van de finish geplaatst en laat nu toevallig een aantal van deze eiken het zicht hinderen van deze camera’s. En dan zou je denken dan maken we de finish toch een stukje verderop want daar staan geen bomen. Dat zou je denken, althans ieder normaal denkend mens, maar volgens de voorzitter van de stichting WK Wielrennen is dit absoluut onmogelijk en kan het alleen op die plek. Zestien bomen moeten daarom wijken om de laatste finishshots goed in beeld te kunnen brengen. Waanzin, toch? In 1998 was de finish op dezelfde plaats. Stonden die eiken toen niet in de weg of komt het doordat het hele mediaspektakel nog wat meer ‘mega’ wordt aangepakt?
Ik ben er gisteren eens gaan kijken. Een prachtige laan met oude eiken. Een ijzige wind waaide over de velden maar dat deert de eiken niet. Als tijdloze wachters staan ze al meer dan een halve eeuw langs deze weg. Bomen die ouder zijn dan ik en menigeen van jullie. Hebben wij het recht om deze bomen te kappen, te doden als het ware, want daar komt het uiteindelijk wel op neer. Ik vind van niet. Ook dit zijn levende wezens al is hun aaibaarheidsfactor klein. Het protest groeit tegen deze kap. Maar het is in de Nederlandse wetgeving zo dat een bezwaarschrift alleen wordt behandeld als je ‘belanghebbende’ bent. De bomen moeten al bijna voor je voordeur staan wil je recht van spreken hebben. Staan ze iets verderop en kijk je er niet meteen op uit dan wordt je bezwaarschrift al snel ‘niet-ontvankelijk’ verklaard, met andere woorden het zijn jouw zaken niet. Begrijp jij er iets van?
La hache à la main, on doit toujours dire avant de frapper un arbre: il sera coupé dans un quart d’heure, il lui a fallu 50 ans pour croître; je ne le reverrai jamais.
Vrij vertaald is dat: Voor je een boom de eerste klap geeft, terwijl je de bijl al in de hand hebt, moet je altijd zeggen: over een kwartier zal hij gekapt zijn, hij heeft vijftig jaar nodig gehad om (zo groot) te groeien; ik zal hem nooit meer terugzien.
Dit schreef François-Henri d’Harcourt in 1775 en telkens als er weer ergens grote bomen gekapt worden denk ik er aan.
Wat ik trouwens ook nog even wil vermelden is dat, als de kap doorgaat, men er wel weer bomen terug gaat plaatsen. Geen eiken maar lindes, 29 stuks. Een linde is minder ‘stressgevoelig’ en kan daarom bij een volgend evenement gemakkelijk ‘even’ worden uitgegraven en daarna weer terug geplant. Of een boom dat fijn vindt? En al zeker als hij elke tien tot vijftien jaar wordt opgenomen en een jaar later weer terug geplant want ik ga er wel van uit dat dit in de winter gebeurt. Het zal mij benieuwen hoelang het duurt voor de eerste linde het loodje legt.
Komende woensdag doet de rechter uitspraak inzake het schorsen van de reeds verleende kapvergunning. Er moet nog eens goed inhoudelijk worden gekeken naar de noodzaak en eventuele andere oplossingen. Het is te hopen dat het een ‘groene’ rechter is, iemand die hart voor de natuur heeft en dat ook hij beseft dat hij nooit meer zulke grote bomen daar terug zal zien. Hoewel het ongebruikelijk is zal de rechter ook inhoudelijk naar deze zaak kijken. De meeste mensen zullen het toch wel met me eens zijn dat je deze oude bomen niet mag kappen puur en alleen maar omdat ze het zicht beperken, en dat slechts gedurende een seconde of tien!
 
De bewuste Rijksweg. Waar de finish komt staat al aangegeven.
De heer Herman Ahrens heeft deze rechtzaak aangespannen, omdat hij vreest dat de bomen gekapt zullen zijn tegen de tijd dat zijn bezwaarschrift behandeld wordt. Als je het ook niet eens bent met de kap steun hem in zijn strijd. Hij heeft hiervoor een speciaal emailadres geopend 16eiken16@hotmail.nl
VOORGAANDE VOLGENDE
|
