De Maretak

Al jaren geleden ben ik gefascineerd geraakt door de maretak. Ik heb het geluk dat hij in onze omgeving, Zuid-Limburg, bijna overal groeit. Zeker in de winter is dit een fascinerend gezicht. Honderden groene bollen, onbereikbaar, heel hoog in bomen, vooral Canadese populieren en lindes. Natuurlijk heb ik heel wat keren geprobeerd om deze mystieke plant in een van mijn eigen bomen te zaaien, maar dan op ooghoogte. Aanvankelijk liep dit telkens weer op een mislukking uit. Pas na flink wat onderzoek via internet en rekening houdend met de condities waaronder de maretak in de natuur het best groeit en zich voortplant is het uiteindelijk toch gelukt. Enige tientallen plantjes groeien inmiddels op meerdere bomen. En het allerbelangrijkste is dat ik ze laag in de bomen heb gezaaid. De hele ontwikkeling gebeurt vlak voor mijn ogen.

Er bestaan heel veel soorten maretak. Enkele zijn de Europese, de Amerikaanse, de Nieuw-Zeelandse, de Australische, de dwergmaretak en als allerkleinste de minimaretak, de Viscum minimum. Deze extreem kleine maretak groeit op twee soorten Euphorbia’s en komt hoofdzakelijk voor in Zuid-Afrikaanse landen.


Ik zal me hier echter alleen wijden aan de voor ons meest gangbare en groenblijvende soort, de Viscum album, voor velen beter bekend als de mistletoe. Wat is het eigenlijk voor een plant en hoe groeit hij. Hoe plant hij zich voort en kun je ze ook zelf zaaien. Welke rol speelde de maretak en nog steeds in de samenleving. Hoe kijken wijzelf en de landen om ons heen naar de maretak. En is hij echt zo schadelijk voor zijn gastheer.

Ik hoop dat je na het lezen van de diverse onderdelen net zo gefascineerd raakt als ik.

Groeiwijze
Voortplanting
De kus onder de mistletoe
De Kelten en de maretak
Gebruiken
Zelf zaaien
Eigen ervaringen
Niet zelf zaaien, tóch maretak in je tuin!
Schadelijk?
Foto’s
Bronnen

De maretak afgebeeld (Column 29 december 2013)