9 juli 2017
Vakantiegevoel
Er zijn soms aankopen waarbij je je direct al afvraagt, heb ik er wel goed aan gedaan. Een jaar of tien geleden, september, een bloemen- en plantenwinkel aan de Bongerd in Heerlen ruimt alles op wat nog een beetje zomers aandoet. Een aantal ‘zomerplanten’, palmen, citrusplanten, olijven, vijgen, allemaal  maatje kleuter, moest weg. Er stonden ook enkele kleine bougainvillea’s tussen en je begrijpt het al, van Lily moest er eentje mee. Een plant die meteen al naar binnen moet om te overwinteren, daar sta ik dan niet op te wachten. Er moet al genoeg naar zolder.
Toch heb ik er achteraf geen spijt van gehad. Jaar in, jaar uit, verhuist hij voor de eerste nachtvorst naar zolder en in het voorjaar weer naar buiten. Als hij binnen staat verliest hij alle blad. Ik geef hem dan maar weinig water om te zorgen dat hij goed uitrust voor het volgende jaar. Hij ziet er na de winter dan ook niet uit en tot tweemaal toe belandde hij bijna in de groene kliko. Bijna, want wonderbaarlijk genoeg loopt hij, al ziet hij nog zo dor en dood uit, toch telkens weer uit. De laatste jaren begin ik al eind februari, begin maart met hem wat meer water te geven zodat er al wat kleine blaadjes aan zitten als hij naar buiten gaat. Snoeien, een beetje bijsnoeien, doe ik als ik op een gegeven moment zie dat er boven een bepaald punt in een tak geen leven meer zit. Dat gaat er dan uit.
We kennen hem allemaal, deze mediterrane plant. Zeker degene die wel eens aan de Cote d’Azur op   vakantie gaat, weet meteen wat ik bedoel. Gevels die volledig paars overwoekerd zijn. Het grappige is trouwens dat deze plant niet omhoog klimt zoals klimop, met hechtworteltjes, of de wilde wingerd met ‘zuignapjes’, of slingert zoals blauwe regen of dat hij zich vastgrijpt door middel van het blad dat zich ergens omheen draait zoals de clematis (foto links). Nee, niets van dat alles. De bougainvillea vormt een soort van stekels, ‘haken’ is misschien een beter woord (foto rechts). Met deze haken grijpt hij zich overal aan vast bij het klimmen. Deze haken zijn ook een groot probleem als ik hem naar en van zolder transporteer. Het is inmiddels een plant met een hoogte van een kleine twee meter en hij blijft dan echt overal aan hangen.
 De plant werd vernoemd naar ontdekkingsreiziger Louis-Antoine de Bougainville (1729-1811), die hem voor het eerst vond in de tweede helft van de achttiende eeuw, tijdens een expeditie naar Zuid-Amerika, waarover hij de leiding had. Bougainville had al een eiland op zijn naam staan. Een eiland in de Grote Oceaan heeft zijn naam te danken aan deze Franse avonturier. Het is het grootste eiland van de Noordelijke Salomonseilanden. Eenmaal in Europa veroverde de plant snel terrein, vooral rond de Middellandse Zee. Verder naar het noorden is het te koud. Hij verdraagt echt nauwelijks iets van vorst in tegenstelling tot de oleander en de olijf die geen probleem hebben met een paar graadjes onder nul. De bougainvillea houdt van een beschutte standplaats in de volle zon. Er zijn vijftien soorten waarvan de Bougainvillea spectabilis misschien wel de bekendste is. De kleur is meestal paars of rood. Er zijn ook variëteiten met witte en gele bloemen die echter veel kwetsbaarder zijn dan de paarse.
 Dus voor de eerste nachtvorst naar binnen. Eind februari kun je hem verpotten. Gewone potgrond is prima. Eventueel kun je potgrond voor mediterrane planten gebruiken. Daar zit onder andere wat klei doorheen. Een laag potscherven onderin zorgt voor een goede drainage. Na de ijsheiligen kan hij weer naar buiten. Regelmatig water geven. Die van mij slurpt gigantisch en ik kan de gieter geen dag laten staan. Misschien is hij aan verpotten toe. Om te zorgen dat hij goed blijft bloeien moet je wekelijks kuipplantenmest aan het water toevoegen. Het zijn trouwens niet de bloemen die deze prachtige kleur aan de plant geven maar de schutbladeren. De kleur kan ook nog veranderen. Hoe meer zonlicht erop valt, des te feller de kleur.
Dit jaar heb ik zeker geen spijt hem ooit te hebben gekocht. Hij heeft nog nooit zo uitbundig gebloeid. Het is een geweldige zee van bloemen en het eind is nog niet in zicht. Er komen er nog dagelijks nieuwe bij. Samen met de heerlijke temperaturen van de afgelopen dagen maakt dit het vakantiegevoel compleet.
  
Cinque Terre, Italië (2007) Villefranche-sur-mer (2016) Heerlen (2017)
VOORGAANDE VOLGENDE
|
