7 februari 2010

7 februari 2010

Hondenpoep

 

De temperatuur stijgt. De sneeuwhoogte op de stoepen daalt. Het gevaar dat je ergens op trapt, waar je liever niet op gaat staan, of zelfs uitglijdt, stijgt ook. Het was er natuurlijk al, maar door de sneeuwlaag zag je het even niet.

 

Ik moet dadelijk even naar de glasbak op de hoek. Het emmertje met afgedankt glas is  boordevol. Het wordt waarschijnlijk weer zigzaggen; deels versgedraaide drollen, platte hondenkoeken die al een of meerdere vloeken hebben gehoord, uitgeregende, blubberige overblijfsels en combinaties van deze laatste twee. Zie je het al een beetje voor je? En of je hond nu Hamlet, Harrie, Hector, Hercules, Hazel of Humpty of gewoon Hond heet, als je het onder je schoen krijgt, kleeft en stinkt het allemaal even erg. En het allerergste is dat je het er bijna niet onderuit krijgt, zeker als je schoenen met profiel aanhebt. En dan, iedereen kent het wel: prutsen met een stokje dat natuurlijk telkens weer over breekt. Het lijkt er een beetje op dat door het winterweer de honden (of hun baasjes?) niet veel zin hebben in een grote wandeling, of om even door te lopen naar een hondenuitlaatplaats of een hondenuitrengebied. Door de sneeuw zag ‘de trouwe vriend’ niet goed waar de stoep stopt en het plantsoen begint. Daar mag het eigenlijk natuurlijk ook niet, maar het veroorzaakt dan minder ergernis dan onder een schoen. Officieel moeten de uitwerpselen van een hond trouwens direct door de eigenaar worden opgeruimd en meegenomen. Een enkeling doet dit, maar in de meeste gevallen blijft het gewoon liggen; in perken, in de goot, op het gras, in een voortuin en op de stoep.

 

Omdat we zo bezig zijn met recyclen kwam de vraag naar boven: kunnen we hier niet iets mee? Het moet toch vol zitten met voedingstoffen voor plantjes. Mag hondenpoep op de composthoop? En dat van  katten en andere huisdieren?

Nou, dat hangt ervan af. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen vleeseters en planteneters. De uitwerpselen van planteneters zoals konijnen, cavia’s, duiven, eenden en kippen en zelfs schapen vormen geen enkel probleem. Dat van vleeseters echter verteert veel en veel langzamer wat niet wil zeggen dat je het daarom niet in de compostsilo mag gooien. Er speelt, met name bij honden en katten, een heel ander risico. Bij een hond die last heeft van wormen, en wel de ascaris-worm, zitten in de ontlasting talloze eitjes van deze worm. Ze kunnen jaren overleven in de bodem, of als we het zelf composteren, in onze compostbak. Wanneer we ze via de mond binnenkrijgen worden er larven gevormd die zich verspreiden door het hele lichaam en die ernstige problemen kunnen veroorzaken bij allerhande organen. Al is het gevaar aanzienlijk kleiner wanneer het je eigen hond betreft die twee keer per jaar wordt ontwormd, is het advies toch: niet zelf composteren!

Bij katten kunnen ook enkele soorten ascaris-worm voorkomen die soortgelijke klachten kunnen veroorzaken. Maar een andere potentieel gevaar bij de kat is veel bekender: toxoplasmose. Een groot risico voor zwangere vrouwen omdat dit tot ernstige afwijkingen kan leiden bij het ongeboren kind zoals aantasting van het centrale zenuwstelsel en oogaandoeningen. In het ergste geval kan het zelfs tot een miskraam kan leiden. Bij volwassenen is het gevaar meestal veel minder. Veel mensen zijn ooit besmet geraakt met de eencellige parasiet maar hebben hier niets of nauwelijks iets van gemerkt. Er worden antistoffen aangemaakt en ofschoon de infectie de rest van zijn leven blijft bestaan manifesteert deze zich bij een goed functionerend immuunsysteem normaal gesproken niet meer. Dus ook bij dat van de kat: niet composteren!

 

Poep, het blijft vies. Kom er niet met je handen aan en was je handen goed als dit toch gebeurt. Kijk ook uit bij werken in de tuin. Handschoenen zijn geen overbodige luxe, zeker als je een wondje aan je hand zou hebben.

 

Het is gelukt! Zonder extra ballast onder mijn schoenen heb ik het lege emmertje weer terug gezet naast de keukendeur. Ik heb geen stokje nodig. Alle drollen weten te ontwijken en achter me gelaten. Alle autootjes van de milieupolitie die ik dagelijks zie rijden ten spijt,er wordt vooralsnog maar bitter weinig gedaan aan deze overlast en dat is jammer. Daarom blijft het opletten met deze ergernis nr. 1, poep op de stoep.

 

     

 

 

Na weken van sneeuw en kou steeg afgelopen week de temperatuur ruim boven nul. Een paar dagen geleden was Marieke haar witte mutsje al bijna kwijt. De sneeuw smelt en verandert snel in waterdruppels: nog even een mooi stekelig samenspel bij de hulstbladeren. De sneeuwklokjes grijpen, zeker als ze een beetje beschut staan, bij de eerste warmte meteen hun kans.

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE