Het Maretakexperiment
De regen komt gestaag naar beneden als ik instap op het nieuwe station Heerlen- De Kissel. De meer dan overvolle trein brengt me in twee minuten naar Heerlen Centraal. Ja, dit kunnen we sinds kort zeggen nu Heerlen maa
De Viscum album, zoals hij officieel heet, is een halfparasiet. Van zijn gastheer krijgt hij water. Het is een groene plant dus voor de rest zorgt hij zelf. Maretak groeit niet overal. Niet op elke boom en ook niet op elke grondsoort. In Nederland vind je hem alleen op de kalkrijke bodem in Zuid-Limburg. Favoriete gastbomen zijn populier, linde, appel, berk, meidoorn. In principe kan hij op bijna elke boomsoort groeien maar in eiken wordt hij maar zelden aangetroffen.. Lang geleden werd aan zo´n takje in een eik allerhande magische en geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven. Door een druïde werd met een gouden snoeimes maretak uit een eik gesneden. Dit moest ´s nachts en met volle maan gebeuren. Het werd opgevangen op een groot wit kleed. Als het per ongeluk op de grond viel was het niet meer te gebruiken. Dan was de magie eraf. Maar dit verhaal speelt zich echt heel lang geleden af.
Mij heeft maretak altijd gefascineerd. ´s Winters, wandelend langs de Weltervijver, zie je tientallen bollen. Geweldig zoals ze bezit nemen van de enorme kruinen van de populieren. Magisch bijna, als uit een andere wereld. Alleen jammer dat ze meestal zo ontzettend hoog hangen, en dat je dit niet van dichtbij kunt bekijken. Dit wilde ik op een eigen boom op
Ook al ben ik geen vogel, toch smeerde ik wat bessen uit. Eind februari. Je duwt ze kapot tegen de tak en smeert het kleverige goedje, samen met het zaadje uit over die tak. Liefst aan de onderkant. Als bescherming tegen hongerige meesjes draaide ik om de tak wat volièregaas. Enkele maanden later zag ik al diverse duikers. Op dagen dat het niet regende bevochtigde ik het ´zaaigoed´ met een plantenspuit. Aan het eind van de zomer zag ik diverse bessen ´los´ komen van de boom. Vanaf dat moment namen ze water op van de gastboom en staat in principe niets meer in de weg voor een lang en gelukkig leven. Ik ben heel benieuwd naar de eerste blaadjes in het voorjaar maar ik zal toch nog enkele maanden moeten wachten. Helaas.
De trein rijdt binnen op Utrecht Centraal. De zon schijnt en de lucht is inmiddels grotendeels onbewolkt. In de aankomsthal staat Tess al te wachten. Ik ben benieuwd wat er nog allemaal geboord, geschroefd, gelijmd, gespijkerd, gemaakt en in elkaar gezet moet worden. Maar, ik weet zeker, dat dit ook een heel gezellige dag wordt.
1 2 3
4 5
Het vervolg. Een jaar later, 9 december 2009
Ik was ze, eerlijk gezegd, helemaal vergeten, mijn besjes. Maar een nadere inspectie was positief. Een aantal miniscule maretakplantjes in een van de lindes en een appelboompje. Geweldig! Het maretakexperiment is geslaagd!
Update 10 juli 2010
Een half jaar later. Zeker het plantje in het appelboompje (rechter foto’s) is flink gegroeid. Resultaat van slechts één bes!
Update 2 december 2011