4 mei 2008
Geluk?
Vanavond weer de jaarlijkse herdenking van allen die gestorven zijn tijdens de tweede wereldoorlog. Een van hen was Anne Frank. Zij, of eigenlijk ‘haar’ kastanjeboom kwam de afgelopen maanden weer veelvuldig in het nieuws. Op 13 mei 1944 schreef ze: "Gisteren was  vader jarig, vader en moeder waren 19 jaar getrouwd,….en de zon scheen, zoals ze in 1944 nog niet geschenen had. Onze kastanjeboom staat van onder tot boven in volle bloei, hij is vol met bladeren en veel mooier dan verleden jaar." Dit was het laatste dat Anne Frank over de kastanje schreef. Bijna 64 jaar geleden. “Veel mooier dan verleden jaar.” Dit gaat allang niet meer op voor deze 150 jaar oude boom. Hij is ziek, héél ziek. Hij heeft al jaren te kampen met een aantasting door tonder- en honingzwam. Dit betekent dat hij van binnen is aangetast door houtrot, veroorzaakt door schimmels. En niet te genezen.
Een kort geding tegen de kap van de boom werd gewonnen. Geluk? Er wordt nu alles aan gedaan om zijn leven te rekken. Met een bepaalde constructie gaat men voorkomen dat hij niet door zijn knieën zakt(lees: omvalt) zelfs al zou er bijna helemaal geen leven meer in zitten. Een kastanje kan een jaar of 250 worden. Deze boom zal dat echter nooit halen. Met een beetje ‘geluk’ nog een jaar of 10, 15 misschien? En dan hij wordt alsnog gekapt!
De meningen omtrent het behouden dan wel kappen van de ‘Anne Frankboom’ zijn zeer verdeeld. Mijn mening is: kappen! Deze kastanje heeft niet het eeuwige leven. Van deze boom zijn al veel stekken genomen en verspreid over de hele wereld. (Een stek is een genetische identieke kopie van de moederplant). Veelal geplant in parken ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de tweede wereldoorlog. De Anne Frankboom moet zo snel mogelijk worden vervangen door een stek. Er schijnt zelfs al jarenlang een stek van deze boom met dit doel, vervangen van de oude boom, te worden opgekweekt in het Groningse Glimmen. Na enkele jaren staat er dan een exacte kopie van de originele boom. Hij loopt uit, bloeit en laat zijn bladeren vallen precies zoals de oude boom, op de tijdstippen zoals Anne dat kon zien en beschreven heeft. En, wat zou zij liever hebben gezien, een oud aftakelend exemplaar of een jonge boom, vol levenslust?.
Kastanjes zijn geweldige bomen. Dat vind ik al heel lang. Prachtige grote imposante bladeren; lichtdichte kroon en fraaie kandelaarvorm. Eind jaren vijftig vond ik een gekiemde kastanje, vlakbij mijn school, de Don Sartoschool te Heerlen. Hij werd in het voorste stuk van onze tuin, vlak langs een pad geplant. Medio sixties was hij zo groot dat hij op dié plek in de weg stond. Hij werd verplant en kwam helemaal achter in de tuin te staan. Toen we verhuisden (1971) was hij al te groot. Het lukte me niet meer hem uit te graven. De boom heeft er nog jaren gestaan. Het achterste stuk van de tuin werd op een gegeven moment door de gemeente ‘teruggevorderd’ en veranderde in parkeerplaats. De kastanje bleef staan. Maar met verharding boven zijn wortels waar bovendien frequent over gereden werd braken er zware tijden aan. Hij ging zienderogen achteruit. Toen ik er twee jaar geleden nog eens ging kijken was hij weg. Mijn kastanje had minder geluk!
VOORGAANDE VOLGENDE
|
