3 april 2016
Roundup, rot op!
Voor gisteren was fijn zonnig weer voorspeld. Dit viel wat tegen. De temperatuur was wel aangenaam maar haalde de voorspelde twintig graden niet. We hopen maar dat vandaag het weer wat meer aan de voorspellingen voldoet en ons een beetje het lentegevoel zal geven. In mijn tuin zijn wel al  verschillende lentebloempjes aan het genieten. De blauwe sterretjes van de sneeuwroem, primulaatjes, blauwe druifjes, longkruid, elfenbloempjes, maar ook de winterviolen trekken zich er niets van aan dat de winter voorbij is en noemen zich nu gewoon, ‘lenteviolen’.
Normaal heb ik mijn tuin nu al helemaal op orde maar de grootste klus, het schoonmaken van de terrassen en de paden, moet nog. Toen ik deze aanlegde, zo’n vijfendertig jaar geleden, moest het allemaal lowbudget zijn. Het grootste deel van de verharding bestaat uit baksteen, afkomstig van de afbraak van Stuyt-woningen, hier op de Heerlerbaan. Veldbrand, geen steen is recht, geen steen is hetzelfde.
Elk voorjaar wacht de ‘ontgroening’. Normaal heb ik deze fikse klus eind maart al geklaard maar dit jaar ben ik aan de late kant. Mosjes en allerhande onkruidjes zijn op dit moment nog heer en meester op de verharde delen. Een groot nadeel van deze steen is, dat hij poreus is en vocht vasthoudt, waardoor er, zeker op plaatsen waar geen zon komt, algen en mos gaan groeien. In de winter kan het, ook al vriest het niet, plaatselijk spekglad worden.
 Na een grondige schoonmaakbeurt – ik ben er al mee begonnen – zien de terrassen er straks weer uit als nieuw. Uiteraard haal ik dit groen zo groen mogelijk weg. Met het voegenmes verwijder ik de echte onkruiden. Daarna krijgt de waterkoker zwaar werk want ik begiet de hele stoep met kokend water. Dit werkt perfect. Alles wat komende zomer nog in de voegen uitkomt krijgt dan de volle laag met een onkruidbrander, een driewekelijkse klus.
Helaas wordt onkruid ook minder milieuvriendelijk bestreden, chemisch. Ik griezel als ik in veel tuincentra* de schappen vol zie  staan met allerhande gifstoffen die we kunnen toepassen in onze tuin. Tientallen merken om het onkruid de baas te worden, tientallen verpakkingen waarop staat hoe we ons platje weer ‘schoon en netjes’ kunnen krijgen en houden. Hoofdbestanddeel in bijna al deze gifbekers is het omstreden glyfosaat. In 1964 werd glyfosaat op de markt gebracht als gootsteenontstopper. Vijf jaar later werd het door Monsanto gepatenteerd als onkruidverdelger onder de naam Roundup: “Honderd procent veilig, want het is biologisch volkomen afbreekbaar”. Toch blijkt het veel minder veilig te zijn dan men toen aangaf. De laatste bevindingen door de Wereld Gezondheids Organisatie zijn zelfs, dat het waarschijnlijk kankerverwekkend is. Het veroorzaakt veranderingen in het DNA hetgeen die kanker veroorzaakt. En toch gaat het verbruik onverminderd door. Nederland loopt voorop bij het gebruik van glyfosaat. Het verbruik verdubbelde de laatste tien jaar en alleen al de gemeentes en de particulieren - de agrarische sector laat ik even buiten beschouwing - zijn goed voor een omzet van 250 ton per jaar. Griezelige cijfers. Door verdamping en verwaaiing ademen we het in en komt het in ons voedsel terecht met, wie weet, alle mogelijke gevolgen van dien. In Nederland werden acht urinemonsters genomen. Vijf hiervan bleken positief. Hoe ‘schoon’ is mijn kropje sla dat ik uit de supermarkt meebreng, of de bonen en broccoli?
Toch zijn de middelen waarin glyfosaat zit, en dat zijn er in Nederland zo’n tachtig, nog steeds vrij verkrijgbaar. Een verbod voor het gebruik op verhardingen, dat per 1 maart in had moeten gaan, is alweer voor de zoveelste keer uitgesteld.
Wat het ergste is, is dat het de wetenschappers niet lukt om de overheden te overtuigen over de giftige werking van dit goedje. Allerhande onderzoeken zijn er geweest. Dierproeven waarbij de dieren glyfosaat door het voedsel gemengd kregen in een hoeveelheid, die veel lager lag dan in ons eigen voedsel mag zitten. Ze kregen allemaal binnen een paar jaar gezwellen. Melkboeren die stopten met het mengvoer waarin glyfosaat zat en ze ander, glyfosaatvrij, voer gaven, waarna het probleem met de vruchtbaarheid was opgelost. Geen mismaakte jonge biggen meer bij een boer in Denemarken. Het kan ook aan iets anders liggen, wordt vaak gezegd, of er is niet op de voorgeschreven manier getest. Wij krijgen het wel degelijk binnen. Aangetoond in urine maar wat dacht je van glyfosaat in moedermelk? Hier in Europa aangetroffen, maar Amerika spande de kroon. Het werd bij iemand gevonden in een concentratie die 1600 keer zo hoog was dan toegestaan in ons Europees drinkwater.
Helaas zijn al deze tests en onderzoeken voor de overheden niet overtuigend genoeg en gaat de productie en verkoop gewoon door. Het zal wel weer een geldkwestie zijn. Naar het stapeleffect, wanneer bij het glyfosaat nog andere gifstoffen worden gevoegd, wordt al helemaal niet gekeken.
Zelf voel ik me machteloos in deze strijd. Maar één ding kunnen we met zijn allen wel doen: het zelf nooit, nooit, nooit gebruiken!
Roundup, rot op!
 
 
* Een aantal winkels en tuincentra stopte al met de verkoop van Roundup. Bij Groenrijk, Hornbach, Intratuin, Jumbo, Plus, Praxis, Gamma, Karwei en Ranzijn Tuin & Dier, Bol.com, Coop en Etos is het niet meer te koop.
VOORGAANDE VOLGENDE
|
