30 maart 2008

Memories

Na de speldenprik van de winter afgelopen week, lijkt de lente nu toch eindelijk te beginnen. De temperatuur kruipt omhoog. Lentekriebels!

Dit was afgelopen dinsdag wel even anders. Tijdens flinke sneeuwbuien werd een oom van me begraven. Oom Gir. Mijn gedachten gingen even terug. Oom Gir was iemand die in veel dingen geïnteresseerd was. Echt geïnteresseerd. Tuinieren en alles wat met bloemen en planten te maken had hoorde hier zeker ook bij. Iets wat ik me nog herinner is dat hij in zijn achtertuin een Ginkgo had staan. Een boom waarvan ik destijds, in de jaren zestig, nog nooit had gehoord, laat staan gezien. Een boom die 1000 jaar oud kan worden. Een boom die wordt beschouwd als een levend fossiel; die 180 miljoen jaar geleden, in de tijd van de dino's, al op deze wereldbol floreerde. 

In 1945 werd Hiroshima van de aardbodem weggevaagd. 200.000 doden. 13 km2 verschroeide aarde. Vier Ginkgo’s, waarvan een op minder dan 1 km van de inslag, overleefden deze eerste atoombom! De Ginkgo wordt in Japan daarom nu de Boom van de Hoop genoemd. En zo’n boom stond in zijn tuin!

Verder herinner ik me dat ik van  hem een plantenboek kreeg, toen ik nog op de lagere school zat. Mijn eerste plantenboek. Ik heb het nog eens erbij gepakt en het ligt nu voor me. Tuinbloemen – Handboek voor de liefhebber, door Kees Hana, uit 1957. Ontelbare uren heb ik in dit boek gesnuffeld en gelezen. Mijn eerste plantennamen in het Latijn geleerd waarvan er nog steeds diverse in mijn geheugen staan: Doronicum oriëntale, Iberis sempervirens, meestal planten die in onze eigen tuin stonden.

Ik denk dat zijn enthousiasme zeker heeft bijgedragen tot het ‘groenplezier’ dat ik vandaag de dag nog steeds beleef.

Oom Gir, bedankt!

De hele natuur geniet van de lente!

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE