30 januari 2011

Gif en geld

Zin in een eitje? Er is niks mis met een eitje bij je ontbijt maar met de laatste nieuwsontwikkelingen twijfel ik er toch wel eens aan. Vorige week werden we weer opgeschrikt door het zoveelste gifschandaal. Na de dioxine in melk van koeien die graasden in de buurt van verbrandingsovens, jaren geleden, het dioxineschandaal in Ierland in 2008, waarvan enkele mogelijke betrokkenen vorige week pas werden gearresteerd, nu dit weer: het dioxineschandaal in Duitsland.

 

Geld. Dat is het enige waar het tegenwoordig om lijkt te draaien. Krijgen jullie die indruk niet ook? Voorbeeldje. Vroeger kreeg je hier in Heerlen, gas en stroom van de Gemeente Bedrijven, een onderdeel van de Gemeente Heerlen, en je betaalde daar een bepaald tarief voor. Daar hoefde je je niet druk om te maken. Dat wist je, daar hield je rekening mee. Tegenwoordig wordt je bestookt door tig energiebedrijven die allemaal zeggen de goedkoopste te zijn.  Energiebedrijven die uit geldzucht allemaal verkocht zijn aan buitenlandse firma’s. Fijn gevoel, afhankelijk te zijn van zoiets essentieels als energie, van buitenlandse bedrijven. Snel geld verdienen was ook hier het enige dat telde. Kortetermijndenken, er wordt niet vooruit gekeken. Nog iets totaal anders wat niet klopt. Terwijl je voor een enkeltje Heerlen Schiphol met de trein vandaag met korting een kleine vijftien euro betaalt vlieg je vervolgens voor slechts drie tientjes door naar Madrid. Of de treinkaartjes in Nederland zijn te duur of de vliegtickets te goedkoop. Of allebei. En zo zijn er nog véél meer voorbeelden van ‘misstanden’.

 

Gif. In Duitsland werden hoge concentraties dioxine in eieren aangetroffen. In hoeverre er opzet in het spel is weet je natuurlijk niet. Maar voor geld wordt veel uitgespookt. Een veevoederfabrikant in de buurt van  Hamburg gebruikte gemengd vetzuur in de fabricage van zijn varkens- en pluimveevoer. Ondanks dat hij wist dat het niet mocht deed hij het toch. Opzet is in mijn ogen hiermee bewezen. Ook werden resten van biodiesel en ander afval door dit bedrijf gekocht en in het voer verwerkt. Wat moet biodiesel nu in godsnaam in het ontbijtje van een kip of een varken?  Dat er dioxine in het veevoeder van betreffende fabrikant zat was trouwens al op 19 maart 2010 bekend! Het heeft nog een kleine negen maanden geduurd voordat er actie werd ondernomen. Duizenden bedrijven die op de klantenlijst stonden werden preventief gesloten en onderzocht. Er volgde een verkoopverbod van eieren en een slachtverbod voor de betrokken bedrijven. Hoewel ze bij lange na niet allemaal ‘besmet’ bleken te zijn was het kwaad al geschied. Ook in dit laatste schandaal zal geld een hoofdrol hebben gespeeld. Gemengd vetzuur overgenomen van iemand die er van af moest? Of heeft hij het goedkoop kunnen kopen? Verwerkt in het veevoer en opgeruimd staat netjes. En dan maar hopen dat het onopgemerkt blijft.

 

Wat zijn dat eigenlijk, dioxines? Dioxines zijn verbindingen uit een groep van organische verbindingen. Hiervan zijn er 17 zeer giftig. Dioxines ontstaan bij onvolledige verbranding – dat is verbranding waarbij een tekort aan zuurstof is - van allerhande afval, van chemisch tot huishoudelijk, waar chloor in zit. Vooral bij langdurig ‘gebruik’ is dioxine erg schadelijk. Het lost niet op in water maar wel in vet. Het wordt opgeslagen in je organen en lichaamsvet en wordt nauwelijks afgebroken. De hoeveelheid hoopt zich daardoor op in je lichaam. Sommige dioxines hechten zich aan de celeiwitten en verstoren daardoor de celgroei. Dit vergroot weer de kans op kanker en geboorteafwijkingen. Ook beïnvloeden ze de hormoonstofwisseling. In het verleden werden verhoogde concentraties dioxine vooral aangetroffen in de buurt van vuilverbrandingsovens maar door met heel hoge temperaturen te verbranden, voldoende zuurstoftoevoer en het toepassen van diverse filters is dit aanzienlijk verbeterd. Onvolledige verbranding blijft de hoofdfactor bij de vorming van dioxine. Bij een flinke bosbrand komt vaak meer dioxine vrij dan bij de brand in een chemische fabriek. In de natuur zelf wordt trouwens door witrotschimmels ook dioxine ‘gemaakt’.

Net als bij elke gevaarlijke stof is hier ook een ‘veilige’ norm bepaald. Van dioxines mag je enkele picogram dagelijks consumeren. In begrijpelijkere taal, enkele miljoensten van één gram, dat mag nog net. Het onderzochte veevoer bevatte bijna 78 maal de toegestane hoeveelheid. Het duurt zo’n  tien tot vijftien jaar voordat de schadelijke gevolgen zichtbaar zijn. Alleen bij vergiftiging met een heel grote hoeveelheid in één keer manifesteert de vergiftiging zich met een ernstige vorm van acne.

 

Na al dit nieuws rijst vanzelfsprekend de vraag , waar komt mijn eitje vandaan? Met de open grenzen kan dat natuurlijk overal vandaan zijn. De herkomst is voor de leek moeilijk te traceren. Je bent toch geneigd om voorlopig maar even helemaal geen eitjes meer te kopen. Maar over enkele maanden komen mijn eigen kipjes, dus ook mijn eitjes zonder gif. Alleen zullen die eitjes me in totaal natuurlijk wel wat meer geld kosten.

Maar dat heb ik er graag voor over.

 

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE