Terugblik
Morgen oudjaar. Nog even en er is alweer een jaar voorbij. Tijd om hier een momentje bij stil te staan maar ook om even na te denken over het nieuwe jaar. Je hebt nog even de tijd om af te maken wat je per se nog in 2012 wilt afronden. Ikzelf krijg daardoor vaak een onrustig 
gevoel en was op oudejaarsmiddag nog met van alles bezig om zo het nieuwe jaar met een ‘schone’ lei te kunnen beginnen. De oudejaarsavonden verlopen de laatste jaren rustig. Tot enkele minuten voor twaalf, wanneer er weer voor menig eurootje de lucht in gaat. Gedurende een klein half uur lijkt er zich een complete veldslag af te spelen en wordt het zicht op straat zwaar beperkt door kruitdampen. Een hel voor onze huisdieren die denken dat de wereld vergaat.
Ik herinner me oudejaarsavonden in de jaren zestig. Er was nog geen tv. Familie was op bezoek en onder het nuttigen van oliebollen en wafels die door mijn vader op een fornuis in de kelder gebakken waren, werd er een groot deel van de avond gekaart, gekwajongd om precies te zijn. Eén keer, kort na middernacht, nadat iedereen elkaar het beste voor het nieuwe jaar gewenst had, maakte mijn oom Jean in zijn Volkswagen kever een ritje. Ook ik mocht mee. Het linnen dakje ging open en tijdens een deel van de rit over de Molenberg stond ik rechtop en genoot van al het knallende en flitsende vuurwerk dat aan alle kanten van het autootje werd aangestoken. Onvergetelijk, zelfs na bijna een halve eeuw.
Morgenavond zal wel rustig verlopen. Op diverse tv-zenders zal er worden afgeteld naar de jaarwende. In diverse terugblikken zullen we de feiten waarmee 2012 de geschiedenis in gaat, voorgeschoteld krijgen. Groene feiten zijn hier zelden bij.
Terwijl ik dit schrijf klinkt op de achtergrond de Top 2000. De tuin is doorweekt. Rukwinden met regen worden afgewisseld door drogere periodes. Tussen de buien door maak ik een rondje door de tuin. De kippenren is een modderpoel. Harry (spreek uit: herrie) de Haan, Kate, Lizy en Pippa zitten daarom liever droog onder hun nachthok. Mika de buurkat ligt op een kussen in het prieel, ook lekker droog. De tuin is in rust hoewel de eerste tekenen van nieuw leven al te zien zijn. Sneeuwklokjes staan al hoog boven de grond en een paar dagen ‘warm’ weer is al genoeg om ze te laten ontluiken. Hetzelfde geldt voor enkele narcissen en kerstrozen. Ook zie ik dat de knoppen in de clematis al worden gevormd. Die moet ik dit jaar dus eigenlijk nog even snoeien; een van de laatste klusjes voor 2012.
Als ik terugblik op de groene kant van 2012 dan zijn er natuurlijk plus- en minpuntjes. Onze vakantie aan zuid Engeland met het bezoek aan meerdere fraaie tuinen was zeker een hoogtepunt. De Floriade in Venlo was een bezoek meer dan waard en ook kan ik eenieder aanraden om eens naar kasteel Hex te gaan wanneer daar het Festival of Rare Plants gehouden wordt. Een onbegrijpelijk minpunt was natuurlijk begin dit jaar het kappen van zestien oude eiken in Valkenburg om een beter zicht te krijgen op de finish. En dat terwijl er honderd meter verderop helemaal geen bomen stonden en de tribunes ook daar opgesteld hadden kunnen worden.
Mijn persoonlijke groene dieptepunt is het feit dat mijn palm de vierde bizarre winter niet heeft overleefd. De voorgaande drie koude winters overleefde hij wel, maar je zag dat hij steeds minder, zwakker werd. Meegebracht uit Italië in 1979, in de volle grond gestaan tot medio tachtiger jaren waar hij winters van min twintig overleefde, en daarna tot 1997 in een grote houten bak, deed hij het goed. In de jaren die daarop volgden, weer terug in de volle grond, deed hij het geweldig en bloeide zowaar meerdere keren. Afgelopen voorjaar zag hij er nog belabberder uit dan de voorgaande jaren maar toch had ik nog hoop. Toen er in augustus nog steeds niets nieuws te zien was vreesde ik het ergste. Alles dat na 33 jaar nu nog over is is een harige stam zonder kroon. Hij mag nog even blijven staan als aandenken, maar vervangen doe ik hem niet. Dertig jaar geleden was het iets bijzonders en waren ze hier niet te koop, terwijl ze nu bij iedere jan doedel in de tuin staan.
Er worden dit jaar geen wafels en oliebollen zelf gebakken. Geen stankoverlast morgen. Bij de wekelijkse boodschappen werd ook wat oudejaarsgebak in het winkelwagentje gelegd dus we hoeven het niet te missen morgenavond. Want het hoort er uiteraard wel bij.
Nog even een laatste fotoronde door de tuin. Mika is inmiddels naar de voortuin gelopen en kijkt of er nog wat te drinken is. De ‘vogeltjes’ in de achtertuin heeft ze met rust gelaten. Aphrodite houdt vanuit het prieel alles nauwlettend in de gaten. Het blijft jammer, de palm. Als het even droog is lopen ze toch voorzichtig de blubber in.
Rest mij alleen nog jullie ‘enne gouwe roetsch’ en een gelukkig, gezond en bovenal groen 2013 toe te wensen!