27 februari 2011
Dierwaardig bestaan.
Vee is om te slachten. Dit was de uitspraak van een boerenzoon. En met dit in ons achterhoofd verzorgden we liefdevol ons ‘vee’. De eenden, kippen en konijnen. Wat waren ze leuk, die jonge konijntjes. Zes weken oud, zo schattig, zo lief, daar kon geen pluche beest aan tippen. Maar als kerstmis naderde, dan viel voor een groot aantal het doek. Vee is om t e slachten, zei mijn vader als we er iets van zeiden. Het slachthuis was bij ons aan de overkant en in een juten zak gingen de konijnen mee. Aan hun achterpoten omhoog gehouden, maakte een zware klap met een ijzeren staaf op hun kop een eind aan hun aardse bestaan. Onder aan de keldertrap werd het konijn dan nog een aantal dagen opgehangen. Besterven, noemt men dit. Het vlees werd er malser door. Dit is een beeld dat ik nog steeds voor me zie. Je begrijpt natuurlijk wel dat buiten onze ouders niemand een hap van Flappie door zijn keel kon krijgen. Een andere traumatische ervaring deed ik op bij een bezoek aan een kippenslachterij. Tientallen, honderden kippen werden levend opgehangen aan hun poten aan een soort lopende band. Met een flinke snelheid liep deze band alsmaar door. In een bocht sloegen ze met hun kop tegen een hard voorwerp, waarna ze machinaal ‘ontveerd’ werden en daarna ontdaan van het ‘binnenwerk’, zoals darmen, maag, lever, niertjes enz. Dit is allemaal alweer zo’n vijftig jaar geleden. Ik weet niet hoe dit tegenwoordig gebeurt maar of dit veel diervriendelijker is? Ze hadden destijds in ieder geval een goed leven gehad.
Als de beschaving zich uit door de manier waarop men met zijn dieren omgaat dan komt de westerling er tegenwoordig beroerd uit. Héél beroerd. Ze worden vaak op een mensonwaardige manier gehouden en verzorgd en dat alleen maar om de kosten te drukken en de winst op te krikken. Als ik zie hoe er met de prijzen gestunt wordt, en kijk wat het veevoer kost, dan vraag ik me af hoe de opfokboeren hier nog iets aan kunnen verdienen. Nou, als je zou zien in welke megastallen ze gehouden worden snap ik het wel. Stallen waarin dieren hutjemutje tegen elkaar aan staan. ‘Je kont niet kunnen keren’ lijkt uit de bio-industrie te komen. Er is geen duidelijke definitie van een ‘megastal’, maar in de regel gaat het over bedrijven die op één locatie minimaal 2.000 zeugen, 12.500 vleesvarkens, 185.000 legkippen of 360.000 vleeskippen houden. Volgens de voorschriften mogen er 18,2 kippen op 1 m2 staan. Dat is 600 cm2, ongeveer 1 A4tje per kip. Maar het gaat vooruit. Met ingang van 2012 krijgen ze er 200 cm2 bij. Het verhaal van de varkens is heel triest. Hun leven is helemaal geen rozengeur en maneschijn. Weinig ruimte, dus nauwelijks beweging, en groeihormonen zorgen dat ze zo snel mogelijk vet worden. Levensverwachting: 4 tot 7 maanden. Fokzeugen worden gefokt om zoveel mogelijk biggetjes te werpen. Als de biggetjes drie weken oud zijn worden ze bij de moeder weg gehaald en wordt de zeug weer bevrucht. Dit is zo uitputtend dat ze na drie jaar, na zo’n honderd biggetjes, helemaal ‘op ‘ is en ook geslacht wordt.
Enige tijd geleden besloten we om biologisch vlees te gaan eten. Boer Guus Huynen uit Benzenrade is jaren geleden overgestapt op ecologisch boeren. Zijn vee loopt in weides die niet meer worden bemest of met onkruidbestrijdingsmiddelen behandeld. Hij slacht om de zoveel tijd een koe die haar hele leven lekker in de wei heeft rond gelopen. Genoten van het malse gras, de frisse buitenlucht en van de sociale contacten met haar vriendinnen. Deze veehouderij levert vaak minder geld per oppervlakte op maar ik denk dat het onze plicht is, onze verantwoording jegens de dieren, deze biologische veeteelt als enige veeteelt te accepteren. Het vlees zal er duurder door worden, zeker, maar ik denk wel, met de wetenschap dat het dier een fijn leven heeft gehad, dat het je wel beter zal smaken. Buiten het feit dat het sowieso lekkerder is. Wat er in de bio-industrie gebeurt is dieronwaardig. Ook hier speelt geld de hoofdrol. De dieren worden niet meer als levende wezens beschouwd maar als handelswaar waarvan we zo snel mogelijk, zo goedkoop zo veel mogelijk willen produceren. Ik las gisteren in de krant dat er in de provincie Noord-Brabant weer 16 vergunningen zijn afgegeven voor het bouwen van megastallen. Onbegrijpelijk. Nog meer dierenleed voor nog meer actieaanbiedingen, euroknallers, bonusaanbiedingen en hamstervoordeel. Vee is om te slachten, daar kun je natuurlijk over debatteren, maar buiten dat vind ik dat alle dieren, en niet alleen je kat of hond, recht hebben op een dierwaardig bestaan.
  
Een dierwaardig bestaan voor alle dieren. Heerlijk toch, zoals ze genieten.
VOORGAANDE VOLGENDE
|
