Met regenweer ziet het nog triester uit. Een paar vuilniszakken die ‘achtergelaten’ zijn tegen de heg van het volkstuincomplex. Scheef gezakt, een ervan gedeeltelijk leeggelopen. Dichter bij huis werd een plastic tuinstoel gedumpt. Met zijn poten zijwaarts wacht hij erop te worden meegenomen door een
.jpg)
medewerker van de reinigingsdienst. Vorige week reed ik achter een rood mazdaatje van waaruit een lege chips- of snoepjeszak naar buiten werd gegooid. We kennen allemaal de leeggemaakte asbakken op parkeerstroken. Al het zwerfvuil, zomaar ergens gedumpt, dat spant helemaal de kroon. Blikjes, zakjes, flesjes, verpakkingen van MacDonalds, het hoort bijna standaard bij het Nederlandse straatbeeld. Voor velen is de wereld één groot vuilnisvat. Bij elkaar is de hoeveelheid zwerfvuil jaarlijks alleen al in Nederland zo’n 50.000 ton, de kosten van het opruimen hiervan zullen niet gering zijn. Absurd vind je niet? Misschien weet je het niet, maar in veel gemeentes staan er stevige boetes op het op straat gooien van afval. In Rotterdam bijvoorbeeld, kan dit bij herhaling zelfs oplopen tot 420 euro! Heel goede zaak! 
Gelukkig beseffen veel mensen dat dit niet kan en gooit niet iedereen alles wat hij kwijt moet, op straat. Neem het mee naar huis en gooi het daar weg. Willen we de aarde leefbaar houden dan zal de hoeveelheid restafval, de hoeveelheid die echt niet hergebruikt kan worden, zo klein mogelijk moeten worden. Alles dat op de een of andere manier gerecycled kan worden, weer als grondstof voor een nieuw product te gebruiken is, zal ook daadwerkelijk van de rest gescheiden moeten worden. In Heerlen/Parkstad probeert een groep van enkele honderden gezinnen, bij wijze van experiment, consequent te scheiden, de hoeveelheid restafval, de hoeveelheid die dus echt niet herbruikbaar is, zover mogelijk terug te dringen. De landelijke doelstelling hierbij is dat er per huishouden niet meer dan 4 kilo per week bij het restafval terecht mag komen. Momenteel staat dit in Parkstad op 6 kilo. De deelnemers aan dit ‘100-100-100-project’, die de afgelopen elf weken het gewicht restafval moesten doorgeven, staan met 800 gram, per huishouden, ver onder dit streefgewicht. Ook wij zaten hierop. 
We leven met zijn allen op een klein ‘stofje’, een van de vele miljarden, dat door het oneindige heelal zijn omzwervingen maakt. Niets gaat er vanaf, niets komt erbij. We zullen het moeten doen, moeten blijven doen, met wat er is. En, op is op. Hergebruik is daarom belangrijk. Aan alle grondstoffen komt op een gegeven moment een einde. De fossiele brandstoffen, gevormd door planten met behulp van zonne-energie in honderden miljoenen jaren, worden er in een rap tempo doorheen gejaagd. Olie, niet alleen nodig als energiebron, maar ook voor de productie van tal van andere zaken zoals plastics, allerhande andere kunststoffen, asfalt, grondstof voor medicijnen, raakt snel op. Ook als grondstof voor kerosine is olie onmisbaar. Hoe wordt dit opgelost als de olie straks echt op is? Komen er na de elektrische auto’s dan ook elektrische vliegtuigen? Eveneens aan metalen die op diverse plaatsen op de wereld gewonnen worden, komt ooit een einde. Er wordt zelfs gevreesd dat de voorraad zilver bijvoorbeeld over vijftien jaar wel eens op zou kunnen zijn. Dat geldt voor tal van grondstoffen. We zullen moeten hergebruiken.De zak
ken bij de volkstuin zullen wel worden opgehaald. Wat er in zit, misschien gewoon huisvuil, had in de grijze container gekund. Maar dat kost geld vandaar dat men het vaak dan maar gewoon uit de auto zet. Als je de inhoud zou gaan scheiden zou er waarschijnlijk maar heel weinig ‘restafval’ over blijven. Plastic, blik, papier en karton, glas, metaal, piepschuim, tempex, snoeiafval, textiel, schoenen, en nog veel meer kan kosteloos worden afgeleverd bij het milieupark. Het duurt lang voor je met het beetje dat dan overblijft, je afvalcontainer vol hebt. Ook de tuinstoel had zo ingeleverd kunnen worden, gratis.Afval, het woord is een beetje achterhaald. Veel van wat we ‘afval’ noemen is weer de grondstof voor nieuwe producten. Als we ons met zijn allen inzetten om zoveel mogelijk te scheiden en te hergebruiken, is dit weer een stap voorwaarts, een wezenlijke stap, zodat deze aarde, ook voor onze kinderen en kleinkinderen, een geweldige plek blijft om op te leven.
Afbeeldingen: internet