20 september 2009
Einde van de zomer…….?
Wat een geweldig weer de afgelopen dagen. Het lijkt of er aan de zomer geen einde komt. Wat is het nog heerlijk op een terrasje in de zon, maar toch, nog even, en we duikelen oktober al weer in. Er zijn al duidelijke symptomen dat het geen hoogzomer meer is. In de zon mag het nog wel lekker warm zijn,  daarbuiten is het ronduit fris. Ik weet niet hoe het in jullie tuin is, maar bij mij zijn er toch al heel wat planten die het een beetje voor gezien houden. Een van mijn lindes verkleurt al en laat flink wat blad in de vijver vallen, waardoor ik mijn netje weer dagelijks moet hanteren. Een ander duidelijk symptoom is natuurlijk de daglengte. Je komt je bed bijna niet meer uit want het is zo lekker om je nog eens om te draaien……als het nog donker is. Symptoom nr. 3. De catalogussen van de verzendfirma’s, die op de deurmat vallen en die overlopen van bollen, bollen en nog eens bollen. Als we in het voorjaar willen genieten zullen we nu moeten uitzoeken, bestellen en planten. En wat is er toch een enorm aanbod. Het duizelt je gewoon. Niet alleen de ‘klassieke’ bollen maar ook allerhande soorten waar de meeste mensen nog nooit van gehoord hebben.
Tot een aantal jaren geleden had ik eigenlijk niet zoveel met bloembollen, waren bollen niet mijn ding, zoals dat tegenwoordig zo heet. Maar dat had zijn wortels in een ver verleden. Mijn vader werkte bij de gemeente. Jaarlijks werden – en worden nog steeds – talrijke perken met tulpen, narcissen, hyacinten enz. vol geplant. Grote vlakken, felle kleuren. Bollen voor eenmalig gebruik. Nadat ze in het voorjaar, na de bloei, gerooid werden gingen ze de vuilnisbak in, of de composthoop op. Mijn vader wist wel eens wat tulpen en hyacinten te ‘redden’ maar na enkele jaren bloeiden ze nauwelijks nog. Hyacinten waarvan de bloemen jaarlijks kleiner werden. Ik herinner me een specifieke rode tulp, en ik zie zelfs de plaats nog waar hij stond, die om de drie à vier jaar nog heel bescheiden bloeide, alsof hij zeggen wilde:”Ta, ta, hier ben ik weer”. Maar mijn mening qua bollen is sterk veranderd. Bollen zijn geweldig! Vooral de natuurlijkere bollen, wat kleiner en bescheidener dan de doorgekweekte en ‘opgefokte’ soorten.
Ik blader door een van de gidsen. Wat een keuze. Alleen al zo’n 20 narcissen- en 30 tulpenrassen. Vooral de botanische bolletjes, bolletjes die ideaal zijn voor verwildering, trekken mijn aandacht. Eén keer planten en jaar op jaar op jaar genieten van steeds meer bloemen. Ze hoeven niet te worden opgegraven dus lekker zitten laten. Ideaal! Wel natuurlijk opletten dat je ze op een plek zet waar ze niet hinderen. Vaak is een gazon de ideale plek. Laat wel het loof helemaal afsterven zodat de bollen energie kunnen opdoen voor de bloei in het volgende voorjaar. Ziet niet ‘netjes’ uit maar laat je niet verleiden om het te vroeg te maaien. Ik blader verder. Sneeuwroem, sneeuwklokje, lenteklokje en zomerklokje. Keizerskroon, kievitseitje. De boerenkrokus, Crocus tomassianus, waarvan ik jaren geleden een polletje kreeg en die inmiddels, dankzij de mieren in alle uithoeken van de tuin te vinden is. Ik blader weer verder en mijn blik valt op de Camassia. In het voorjaar trok deze mijn aandacht in de wilde bloemenweide in de tuinen van Ineke Greve. Heel apart, heel sierlijk. Ik kruis hem aan. Hij staat graag in vochtige humeuze grond, ideaal bij een vijver, lees ik. Daarvoor heb ik dus nog wel een plekje. Voor het gazonnetje in de voortuin bestel ik nog wat botanische tulpjes. Deze bloeien al heel vroeg.
Het mag dan wel bijna het einde van de zomer zijn, de eerste plannen voor de lente zijn al gemaakt.
  
Links: Camassia. De bollen kunnen na verloop van jaren behoorlijk zwaar worden, tot wel 500 gr
Midden: De bluebell komt in Engeland veel in het wild voor
Rechts: Verwilderde bollen geven al vroeg in het seizoen echte lentekriebels
Als je van plan bent bollen te planten, dan doe dat zo snel mogelijk.
VOORGAANDE VOLGENDE
|
