april zich van deze datum ook niet veel aantrekt, en doet wat hij wil, kunnen we toch al mooie dagen verwachten.De sterkste overleeft.
Volgens de kalender begint de lente op 21 maart. De zon staat dan precies boven de evenaar. Dit jaar was dat trouwens op 20 maart. Sterker nog, de komende decennia zal de (astronomische) lente bijna elk jaar op 20 maart beginnen. Hoewel maart zijn staart roert en april zich van deze datum ook niet veel aantrekt, en doet wat hij wil, kunnen we toch al mooie dagen verwachten.
Voor de tuinliefhebber begint het seizoen al eerder. Eind februari zoek ik de zaden uit, die ik heb verzameld en maak een keuze. Mijn tuin is bijna vol dus ik moet wel keuzes maken. Elk jaar, tijdens tuinbezoeken, uitstapjes, vakantie of gewoon uit eigen tuin komen er weer nieuwe en verse zaden bij. Heb altijd plastic zakjes of filmrolkokertjes bij me. Dit jaar heb ik maar weinig gezaaid. Maar wél de Nicotiana alata ‘Grandiflora’, een sterk geurende tabaksplant. Deze wordt altijd gezaaid. Op een warme zomeravond verspreidt hij een heerlijke geur door de hele tuin. Door de natte zomer van verleden jaar had ik slechts heel weinig zaad. De meeste zaaddozen waren nat en verrot. Het zaad dat ik normaal verzamel is genoeg om een heel voetbalveld mee te beplanten. Dit jaar was het zeer minnetjes. Alles wat ik had heb ik gezaaid. Na verspenen bleven er slechts zes plantjes over! Ik hoop dat ik dit jaar weer een buffer kan opbouwen. De diepvries gaat hierin ook een belangrijke rol in spelen. Zaden die bij een heel lage temperatuur worden bewaard, behouden heel lang hun kiemkracht. Maar daarover dadelijk meer.
Wat ik o.a. ook nog heb gezaaid waren afrikaantjes, speciaal voor de volkstuin. Kleine geeltjes. Het schijnt dat ze konijnen en allerhande ongedierte op afstand houden. Overdag gingen ze al lekker naar buiten en ’s avonds weer naar binnen. Toen ik donderdagmorgen naar buiten keek en de plantjes op de buitentafel zag staan, naast een bevroren schaal water dacht ik, helaas, einde verhaal voor de afrikaantjes. Ik had ze vergeten. Toch heb ik ze nog naar binnen gezet. Ze lagen allemaal lusteloos en slap over de grond. ’s Avonds was er al bijna niets meer van te zien, met uitzondering van één enkel plantje! Speling van de natuur? Geeft deze straks zaad voor afrikaantjes die weer net iets sterker zijn, althans met betrekking tot vorst? Wat de naam betreft denk ik van niet. Maar je weet het nooit. Zoals altijd in de natuur, de sterkste overleeft, vaak onverwacht. Ik ga deze ‘sterkste’ in elk geval een kans geven.
Nog even iets over het bewaren van zaden bij heel lage temperaturen. In Spitsbergen is onlangs de ‘zadenbank’ officieel geopend. Hier worden zaden bewaard bij een temperatuur van min 18 graden Celsius. Door de lage temperatuur en luchtvochtigheid gebeurt er weinig met de zaden. Ze kunnen zo tientallen jaren hun kiemkracht bewaren. Misschien blijven ze zelfs wel eeuwen goed.