19 april 2015
Kruis en knoflook helpen niet.
Het zonnetje schijnt. Met vertraging wordt alles nu toch langzaamaan met de dag groener. Mika heeft zich genesteld in een mandje in de zon. Home is….. vul het zelf maar in. Het warmer worden heeft ook zijn schaduwkanten. Hooikoorts, voor heel veel mensen een ware ramp. Laat het maar  regenen dan zijn de klachten aanzienlijk minder. Een ander gevaar is de teek, die vrijwel in heel Nederland actief is. Het gevaar zit hem niet in de teek zelf, maar in het feit dat ongeveer een kwart van de teken besmet is met de bacterie Borrelia Burgdorferi die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Veel van de mensen hebben niet eens in de gaten dat ze gebeten werden door een teek. De lijst van mogelijke, ik zeg mogelijke gevolgen, is te lang om helemaal te vermelden maar ik wil er toch enkele noemen: ontstekingen, gezichtsverlamming, hersenvliesontsteking, gewrichtsontstekingen tot hartfalen toe.
 Al in 1764 werden door de schot John Walker de ziekteverschijnselen beschreven. Hij vermoedde ook al de relatie met de teek. In die tijd trokken veel mensen richting Noord-Amerika en waarschijnlijk is de bacterie zo mee gereisd. In 1909 beschreef de Zweed Arvid Afzelius de ringvormige rode huidafwijking bij een oudere vrouw die door een teek gebeten was. Hij noemde deze kring ‘erythema migrans’, hetgeen nog steeds de officiële naam hiervan is.
In 1975 bleek dat een groot aantal jongeren in en om een plaatsje in het Amerikaanse Connecticut gewrichtsklachten ondervond. Het bleek te gaan om dezelfde ziekte die in Europa door teken wordt overgebracht. De ziekte is naar dit plaatsje, Old Lyme, vernoemd, de ziekte van Lyme. Maar ‘Lyme’ is al veel ouder; het DNA van Borrelia is aangetroffen bij een teek uit 1884 in een Duits museum. Zelfs in de Italiaanse ijsmummie Ötzi, 5300 jaar geleden onder het ijs terecht gekomen en gemummificeerd, werd Borrelia-DNA aangetroffen.
 De teek is een klein spinachtig beestje. Het leeft van bloed. Ze komen in ons hele land voor in bos, park, duinen maar mogelijk ook in je tuin. Teken zitten niet, zoals men vaak denkt, hoog in de bomen te wachten tot ze je in je nek kunnen springen. Ze zitten juist in laag struikgewas en hoog gras en tussen dode bladeren. Hij bijt zich vast in je huid waarna hij zich volzuigt met je bloed. Hoe langer hij in je huid zit, hoe groter het gevaar dat hij de ziekte van Lyme overdraagt. Als je ‘in het groen’ bent geweest contoleer jezelf dan altijd goed op tekenbeten. Als je er een ontdekt pak hem dan met een puntig pincet of een tekentangetje zo dicht mogelijk bij je huid vast en trek hem er, draaiend, langzaam uit. Als een klein stukje van de kop blijft zitten is dat niet erg. Gebruik vooral geen alcohol of iets anders vóór je hem verwijdert want dit kan juist het gevaar op besmetting vergroten.
Iedereen die een hond of kat heeft, heeft zo’n ‘gast’ wel eens op zijn huisdier aangetroffen, ondanks vlooien/tekenband of druppels in de nek. Maar hoe zit het eigenlijk met die huisdieren zelf, kunnen die ook de ziekte van Lyme krijgen. Dit blijkt inderdaad het geval te zijn, althans de hond. Bij katten is dit nog niet aangetoond. Bij honden kan dit catastrofaal zijn. Een teek bijt zich vast. Binnen twee dagen zit de bacterie in de bloedbaan. Hij komt in de lymfeknopen terecht. In het beste geval wordt hij daar gedood maar als dat niet zo is, is het een kwestie van tijd voor de problemen zich voordoen, voor hij ziek wordt. Koorts, opgezette lymfeklieren, niet willen eten, hangerigheid. In een verder stadium kan hij last krijgen van zijn gewrichten (verspringende mankheid), hersenvliesontsteking, hartproblemen en ook de nieren kunnen aangetast worden. Helaas is dit allemaal blijvende schade.
Antibiotica kan in een vroeg stadium redding brengen. Alleen is het ondoenlijk na elke tekenbeet een hond een antibioticakuur te geven. Hij zou dan met een beetje pech de halve zomer met antibiotica bezig zijn. Wat wel mogelijk is om de teek die je van je hond hebt afgehaald te laten testen, zeker als die goed ‘volgezogen’ is. Sinds enkele jaren bestaat bij nagenoeg elke dierenarts die mogelijkheid. Is die positief dan kan er uiteraard met een kuurtje begonnen worden.
Ga je wandelen in de natuur zorg dan dat je een tekentangetje bij de hand hebt. Mocht je gebeten worden verwijder hem zonder alcohol en hou de plek van de beet goed in de gaten en ga, als er een vreemde rode vlek of een kring ontstaat, direct naar de huisarts. Een antibioticakuur voorkomt verdere problemen. Maar ook hier geldt, voorkomen is beter dan genezen: zorg dat je kleding zo goed mogelijk sluit. Zo voorkom je wellicht dat er eentje weet ‘binnen te dringen’ en aan zijn ‘draculapraktijk’ begint. Draculapraktijk, maar het dragen van een kruis en het eten van knoflook helpen tegen deze Dracula niet.
 
In 2006 betrapten we een 'volle' teek op een van onze katten. Ik legde hem op de rand van een stuk millimeterpapier en zoomde zoveel mogelijk op hem in. Om een beetje een idee te krijgen van de grootte: de lijntjes op de achtergrond staan 1 millimeter van elkaar.
Afbeelding boven: De Borrelia Burgdorferi-bacterie (afb. Internet) en midden: de verschillende stadia van de teek. (afb. Internet)
 Op tekenradar.nl kun je de tiendaagse verwachting van het activiteitsniveau van het nimfenstadium bekijken. Je vindt hier trouwens nog veel meer info over de teek en de ziekte van Lyme.
Home is......
VOORGAANDE VOLGENDE
|
