Onverwacht bezoek
Nadat de temperatuur weer flink gestegen is, is de tuin weer groen. Met het verdwijnen van de sneeuw zijn ook de vogels verdwenen. Althans het is een stuk rustiger. Wemelde het een week geleden nog van allerhande vogels die zich te goed deden aan alles wat ik voor ze klaar zette op de voedertafel, nu de sneeuw weer weg is hebben de meeste mijn hulp niet meer nodig. Alleen de merels stellen de appel die ik ’s morgens nog neerleg zeer op prijs. Ook de houtduif, die tijdens de sneeuwtijd schuw alles gadesloeg vanuit de plataan, landt voorzichtig op de tafel. Met zijn
Het gezelschap is vaak heel gevarieerd. Het aantal verschillende vogelsoorten dat ik in mijn stukje tuin gezien heb werd afgelopen week uitgebreid met nummer 22. Al dagen hield hij alles scherp in de gaten. Vanaf het tuinhuis van de buren. Gedreven door een knorrende maag. De Ardea cinerea, oftewel de blauwe reiger. Wat een imposante vogel als je hem zo statig ziet rondlopen! Donderdag waagde hij de sprong en daalde neer bij mijn vijver. Ondanks het feit dat mijn vijver vrij beschut tussen en onder bomen ligt en een snelle aftocht niet gemakkelijk is was zijn honger te groot. Het grootste gedeelte van de vijver was echter nog steeds bedekt onder een heldere dikke ijsplaat, zodat de vissen hem misschien wel stiekem uitlachten. Zij zaten veilig. Een luchtpompje hield ook tijdens de strenge vorst een klein stukje ijsvrij. Dit had zich inmiddels uitgebreid tot een stuk van het moerasgedeelte. Roerloos zat hij in het prieel en leek te slapen. Leek te slapen want ze staan erom bekend dat ze een hele tijd onbeweeglijk, met de kop tussen de schouders getrokken op prooi staan te loeren. Met zijn
Bij mij zijn alle bezoekers welkom. Toch hoop ik dat hij, zeker als het ijs straks helemaal gesmolten is, niet meer terug komt.
Volgend weekend (24 en 25 januari) is weer de Nationale Tuinvogeltelling. Klik hier voor meer info.