14 maart 2010
Groenbeleid?
Groenste stad van Nederland. Dat wil toch wel wat zeggen. Dat schept toch hoge verwachtingen. Maar dat was 2004. Alweer zes jaar geleden, en hoewel men dit ‘Groenste Stad van Nederland’ nog steeds hoog in zijn vaandel voert, lijkt men toch af en toe even het spoor bijster te zijn, de andere kant uit te  kijken, of een oogje dicht te knijpen. Van de ene kant worden tientallen miljoenen geïnvesteerd in prestigieuze nieuwbouwprojecten, waar geen mens op zit te wachten en waarbij menigeen zich afvraagt met welk doel. Er is al een enorme leegstand die we op die manier alleen maar vergroten en verplaatsen. Van de andere kant wordt er bezuinigd op alle zaken die geen geld opleveren. En om een beetje te bezuinigen doen ze, althans in mijn groene ogen, toch gekke dingen met ons groen. Groenbeleid. Ik zet er vraagtekens bij.
Afgelopen dinsdag hoorde ik vanuit mijn werkkamer een vreemd geluid. Het had wat weg van een tractor of een ander landbouwvoertuig. Toen deze herrie na tien minuten nog steeds de rust verstoorde ben ik een kijkje gaan nemen en schrok! Schuin aan de overkant ligt al sinds jaar en dag een groot gemeenteplantsoen dat een parkeerstrook van een kant gedeeltelijk verbergt. Allerhande struiken zorgen voor een goed sluitende bodembedekking waarbij onkruid geen schijn van kans maakt. Struikkamperfoelie, cotoneaster, mahonia en een stekelige berberissoort waar geen kind zich in waagt. Kweeperen geven leuke vruchten in het najaar. Alles variërend in hoogte van ruim anderhalve meter tot de bodembedekkende klimop, die niet hoger dan een 20 cm is. Twee vlakken met bodembedekkende roosjes zorgen bovendien voor een bloeiende roze weelde van mei tot de eerste nachtvorst. In mijn ogen een leuk en aantrekkelijk stukje groen. Door de doornstruiken en de ondoordringbaarheid van de andere planten bovendien de kraamkamer voor menig vogelpaar. Maar ik moet dit stukje herschrijven, in de verleden tijd. Want dit perk is verleden tijd. Het vreemde geluid was een graafmachine die korte metten maakte met al het struikgewas dat hier stond. Een grijper trok genadeloos alle struiken stuk voor stuk uit de grond. Een paar uur later was alles kaal met uitzondering van enkele gigantische bergen groenafval die de volgende ochtend werden afgevoerd. Natuurlijk vroeg ik wat hier de bedoeling van was. “Hier komen ligweiden” zei men mij schertsend maar zij voelden duidelijk aan dat ik deze grap niet kon waarderen. “Allemaal bezuiniging”, zei hij. “Gras is goedkoper in onderhoud dan wat hier eerst stond”. Buiten het feit dat ik hier vraagtekens bij zet – goedkoper is het volgens mij niet – is deze versobering, gewoon erg jammer. Een perk dat er altijd interessant uitzag, vanaf de witte bloei van de krenteboompjes in april, de geurende witte bloempjes van de kweepeer, de bloeiende roosjes in de zomer tot en met de fraaie herfstkleuren, bessen en andere vruchten in het najaar. Een paradijsje en een voedselbron voor vogels. Dit alles maakt plaats voor……… gras! Een kleine stap voor de mens, maar een grote stap terug voor onze groendiversiteit.
Het allergrootste deel van de perken in Heerlen is in een rap tempo gerooid. Er is geen weg terug. Misschien dat men in de toekomst zijn fout inziet?
Nog even een ander voorbeeld. Een kleine vijftig jaar geleden zat ik op de Don Sartoschool, destijds een van de twee lagere scholen van de Molenberg. Een deel van de originele beplanting van toen - twee van de drie Japanse sierkersen en langs de trappen naar beneden twee perken met een zeer langzaam groeiende pinussoort - stond er nog. De dennen waren na zo’n kleine 50 jaar tussen de anderhalve en twee meter hoog. Honderden keren ben ik hier tussendoor de trap af gegaan om te leren lezen, schrijven, rekenen en wat allemaal nog meer belangrijk is in het leven. Maar ook respect voor het leven zelf, respect voor alles wat buiten de mens op deze planeet leeft en groeit is me daar bijgebracht. Toen ik afgelopen week deze dennetjes weer zag, maar nu barbaars ontworteld en op een grote hoop gedumpt, moest ik even slikken,weer even terugdenken aan deze lessen van vroeger. Groenbeleid? Of groen wanbeleid?
  
Een grote stap terug….
  
Midden: Honderden keren ben ik er tussendoor de trap af gegaan.Rechts: Klassenfoto, gemaakt kort na de in gebruikname van de school. (1959-1960) De dennetjes waren toen nog niet geplant.
VOORGAANDE VOLGENDE
|
