11 januari 2009

Winter

De sneeuw kraakt onder mijn schoenen als ik naar boven loop. Het is bitter koud. De temperatuur is al meer dan twee weken niet boven nul geweest. We hadden zelfs meerdere nachten met zeer strenge vorst. De grote poort zit vastgevroren waardoor ik de eend buiten het complex moest laten staan. Ik ben de tweede bezoeker die ochtend, tenminste aan de sporen in de sneeuw te zien. Er zijn nog allerhande andere sporen, maar de meeste ken ik niet. Een grote witte vlakte strekt zich voor mij uit. Plots schiet een konijn voor me uit, op de hielen gevolgd door nummer twee. Het lijkt alsof ze tikkertje spelen. Verder is het stil, echt ongelooflijk stil. Het dikke sneeuwpak dempt elk geluid. Het volkstuincomplex is in winterslaap. Boeren- en spruitkolen steken als besneeuwde wachters boven het sneeuwpak uit. De prei wordt in opdracht van de vorst door de grond gevangen gehouden. Geen prei uit eigen tuin vanavond dus. Door de aangevroren mist lijkt het aspergeloof een filigraan kunstwerk. Jammer, dat het nog steeds een beetje mistig is. Het voelt daardoor kouder aan. Ik was kort daarvoor nog bij Laurie, mijn jongste dochter, en daar was de mist uitgevlokt. Het maakte alles nog mooier dan het al was. Stralende zon, en dat op nog geen drie kilometer afstand van hier,vogelvlucht. Het is een stukje lopen want mijn tuin ligt helemaal aan het einde van het pad, tegen de bosrand aan. Ook in mijn tuin is alles in diepe rust. Het besneeuwde heggetjespatroon, de rozenboog en de parasolboom in het midden geven ook nu in de winter nog structuur. De berijpte en besneeuwde bloeiwijzen van de kaardebol stelen in het bijzonder de show. Mooier nog dan in de zomer? Met moeite krijg ik de sleutel in het slot van de kas. Alles is bevroren maar het lukt me uiteindelijk toch om binnen te komen. De sneeuw op het dak zorgt voor een aparte sfeer binnen in de kas. Het gereedschap in de hoek wacht op het voorjaar. De gieter heb ik voor de winter leeg gegoten. Zo kan hij niet kapot vriezen. En niet alleen dat. Toen ik vorig voorjaar voor de eerste keer mijn gieter wilde gebruiken kwam er geen water uit. Een hele muizenfamilie was in mijn gieter gevallen en verdronken en verstopte de teut. Een klein familiedrama dat geen voorpagina haalt. Er zitten kleine ijskristalletjes op de ruiten van de kas. Als je ze van dichtbij bekijkt is het echt kunst.  Jammer genoeg heb ik geen vergrootglas bij me om ze beter te kunnen inspecteren. Ik stap weer uit de kas en sluit hem af. Wat een geweldig uitzicht heb je van hierboven toch! In de verte de oude middeleeuwse kerk, uitstekend boven de overige bebouwing van Heerlen, eens een dorp. Winterdorp. En onbewust hoor ik Drs. P.

Maar zie je ’t van de overkant, het kleine dorp in ’t starre land

Een toevluchtsoord, verpakt in sneeuw, dan denk je aan een and’re eeuw

De dag verkwijnt en waakzaam gaan, nu overal de lichtjes aan

Dan is het knus, dan is ’t rustiek

Een mooie klus voor Anton Pieck

Dagelijkse gast op de voedertafel                         Mooier nog dan in de zomer?

 Kristallen op de ruiten                                        Uitzicht vanaf mijn tuin

Voor wie het niet kent: Winterdorp - Drs. P.

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE