10 juli 2016

10 juli 2016


Tussen de buien door.

Leuven, de oudste universiteitsstad van de Lage Landen. In 1425 kwam er door toedoen van hertog Jan IV van Brabant, gesteund door diverse anderen, een universiteit tot stand. In 1738 werd er een hortus botanicus opgericht en dit was de eerste botanische tuin van België. De officiële naam was Hortus Botanicus Lovaniensis maar hij is beter bekend onder de eenvoudige naam Kruidtuin. Als je een bezoek aan Leuven brengt hoort dit op je lijstje ‘must-see’.


Het weer zit niet echt mee. Het is een combinatie van donkere wolken, regen- en onweersbuien, afgewisseld door felle zon. Als mijn zus Ellie en ik er aankomen begint het net te regenen. We schuilen onder de poort die de entree vormt naar deze oude botanische tuin. Enkele door de regen overvallen bezoekers spoeden zich naar onze schuilplaats. De tuin werd destijds gesticht voor de faculteit geneeskunde. Later werd hij verder ingericht met een verzameling sierplanten, planten die mogelijk economisch belang zouden kunnen krijgen en planten die verder bestudeerd dienden te worden. Ook een arboretum werd onderdeel van de tuin waarvan de naam, kruidtuin, de lading al lang niet meer dekte. Tegenwoordig tref je er een uitgebreide verzameling bomen en heesters en daarnaast een collectie kruidachtige planten, kruiden, water- en kuipplanten aan. Een orangerie en meerdere kassen vormen ook een onderdeel van het ruim twee hectare grote complex. In de serres vind je een grote verscheidenheid aan tropische en subtropische planten.

De regen is inmiddels gestopt. We lopen naar buiten, meteen linksaf zoals door de pijltjes geadviseerd wordt. Al regent het niet meer, de nadruppelende bomen wekken die indruk wel. Meteen valt onze blik op een prachtige, breed uitgegroeide Judasboom waarvan de takken bijna tot aan de grond reiken. Ik zoek tevergeefs naar de zwarte peulen die bij een Judasboom op het oude hout zitten. Dit jaar heeft hij blijkbaar niet gebloeid. Iets verderop strekt een zilverlinde zijn takken omhoog, richting de inmiddels bijna strakblauwe hemel. Een prachtige combinatie dit lindegroen met het blauw. Wat je tien minuten geleden niet gedacht had voel je nu wel, een heerlijke juli-zon. Na al die regen en kou afgelopen weken is het niet alleen de kalender die je zegt dat het zomer is.
Iets verderop komen we bij de alpenkas. Een keur aan alpineplantjes geniet er, achter glas, van de zon. Helaas is de deur van de kas gesloten. We kunnen deze miniplantjes niet van kortbij bekijken.

Het is vrij rustig. Ik denk dat het deels aan het wispelturige weer van vandaag ligt. Als we even later naar de verzonken tuin afdalen zien we hoe donkere wolken alweer een complot smeden. Hoe lang nog tot de volgende ‘douche’? In deze tuin zijn we echt helemaal alleen. Hij ligt als een soort tuinkamer afgezonderd van de rest. Een vijver, met enkele vissen als waterspuwers, vormt het centrum van deze oase. De Victoriaanse kas aan de noordkant maakt ook deze tuin weer af. Via een smalle doorgang komen we bij de fruittuin waar voor zowel groot- als kleinfruit plaats is. Enkele bijenkasten staan in de directe nabijheid dus bevruchting tijdens de bloesemperiode is zeker geen
probleem. Tussen de kasten laat een flinke haan zich horen. De wandeling gaat verder. Via een kas met een fraaie collectie varens waaronder diverse oude boomvarens, komen we in een stuk dat een beetje is ingericht als Engelse landschapstuin. Door de schaduwtuin en watertuin komen we bij de orangerie, waarin een wintertuin, een cactus- en succulentenkas en een tropische waterplantenkas zijn ondergebracht. Links naast de orangerie valt mijn blik op een gigantische plataan die ik al eens eerder fotografeerde tijdens een bezoek met Lily aan de tuin in 2005. Wat een kanjer!

De orangerie werd, net als het poortgebouw en de omheiningsmuur, naar het ontwerp van architect Ch. Vander Straeten, in 1821 gebouwd. Hij is door de jaren heen herhaaldelijk verbouwd. De laatste keer was in 1984 toen de serre uit 1880 ten oosten van de orangerie vervangen werd door een groter exemplaar.

Centraal in de tuin ligt de symmetrische tuin, alias botanicaschool, met een grote diversiteit aan planten, waaronder een prachtig exemplaar van de door velen gevreesde be
reklauw. Vanuit de rododendronlaan hebben we tussen de colonnades door, waar nu nog maar enkele bloemen van de blauwe regen te zien zijn, een mooie blik op de orangerie. Het wordt weer donkerder en terwijl we langs een prachtige mammoetboom en het woord ‘kruidtuin’, gesnoeid in buxus, lopen voelen we alweer de eerste druppels. Even later barst het los, voor de zoveelste keer. Maar het is ons toch gelukt deze mooie tuin, deze aanrader, te bewonderen en even van de sfeer te genieten …….. tussen de buien door.

Een impressie.

     

    

   

     

   

VOORGAANDE                                                                               VOLGENDE