10 april 2011
Geuren en kleuren.
Afgelopen week was ik even bij Anna. Het was een heerlijke lenteochtend. Van alles stond al heel mooi in bloei en haar kerselaar stak prachtig af tegen de blauwe achtergrond. Anna heeft op veel plaatsen gewoond en veel gezien van de wereld. “Er zijn eigenlijk maar twee dingen die ik eigenlijk graag nog zou willen: ooit een tijdje wonen en meewerken in een kibboets in  Israël, en maretak in mijn eigen tuin.” Deze tweede wens kende ik en was ook de reden van mijn bezoek. Vijftig, die ochtend vers geplukte maretakbessen, zaaide ik op z’n ‘van der Lindens’ op drie oude appelbomen en als mijn methode verder gevolgd wordt, en met een beetje geluk natuurlijk, is succes verzekerd en blijft alleen de kibboets nog op het verlanglijstje staan. “Ik geniet zo van deze tijd, misschien wel de mooiste tijd van het jaar. Al dit ontluikend moois. En dan al die verschillende geuren. Het lijkt alsof dit jaar alles nog intenser ruikt dan in andere jaren.”
Ik deel haar mening volledig. Met het dakje van mijn 2CV open rijd ik terug en ook ik geniet. Met de dag verandert, ‘vergroent’ mijn tuintje.
Nog intenser dan andere jaren. Misschien wel dankzij deze bloemengeuren is het alsof je de lente echt ruikt. Het is jammer dat je deze waarneming niet kunt vastleggen. Beeld en geluid zijn digitaal in HD en Hifi op te tekenen en te herbeleven op een manier die soms akelig dicht bij de werkelijkheid komt. Zeker nu hier met 3D nog een extra dimensie aan toegevoegd is. Maar, het ruikt naar helemaal niets. Het is eigenlijk best vreemd dat dat nog niet bestaat. Dat, als je kijkt naar een rampenfilm je ook echt de rook van de brandende wolkenkrabber ruikt. Of wat dacht je van de geur van angstzweet en bloed in een 3D-horrorfilm. Ik denk dat je dan echt onder je bioscoopstoel wegkruipt.
Ik leg me erbij neer; de geuren blijven seizoensgebonden. Op de toverhazelaar zullen we weer een jaartje moeten wachten; bij Anna bukte ik me om even te snuffen aan een paar trosnarcisjes, heerlijk. Thuis aangekomen zie ik dat het niet lang meer zal duren voor de voortuin weer overladen zal worden met de parfum van witte en paarse seringen. Seizoensgebonden, en dat is eigenlijk ook prima zo.
Maar beelden vastleggen kan ik wel en dat doe ik dan ook. Het licht is mooi. Even een blokje om voordat ik met werken begin. Het is allemaal zo fraai. De geuren kan ik niet vastleggen, de kleuren des te beter.
Een impressie
  
  
  
VOORGAANDE VOLGENDE
|
