25 december 2016
Alweer is het Kerstmis
Alweer is het Kerstmis, de geboorte van Jezus, het feest van het licht. Wat gaat zo’n jaar toch snel voorbij. Ik heb zojuist alle lichtjes weer ontstoken. De houten ster, de krans voor het raam, de kaarsjes in de kerstboom. Ledlichtjes, ze zijn feitelijk iets te bescheiden, geven eigenlijk te weinig licht. Onze  eerste kaarsjes, gekocht bij de Kapé, werden enkele jaren geleden vervangen door deze energiezuinige opvolger. Bescheiden, maar wel sfeervol, verstrooien ze hun licht. Een tiental échte kaarsjes verlichtte gisteravond, kerstavond, even de boom. Samen met de kinderen is dit voor ons het begin van het kerstfeest. Alleen deze kaarsjes brandden, zonder elektrische hulp, en dat is wel heel apart. Je kunt je dan een beetje voorstellen hoe dit vroeger geweest moet zijn. Kleine kaarsenhoudertjes werden op de takken geklemd. Het was de kunst om ze zo recht mogelijk te zetten en om te voorkomen dat ze te kort bij andere takken kwamen, die dan vlam vatten. De kerstboom, geklemd in een gietijzeren voet, meestal kurkdroog, was zeer brandgevoelig. Een emmer water stond meestal heel dicht in de buurt. Hoewel al kort na 1917 de eerste elektrische kerstkaarsjes  voor de gewone, maar dan wel de wat welgesteldere gewone man in productie werden genomen, werden ze pas in de jaren vijftig van de vorige eeuw gemeengoed. Dit waren meestal snoeren met 12 of 24 kleine gloeilampjes in de vorm van een kaars. Onze eerste lampjes, dennenappeltjes, jaren vijftig vorige eeuw, hadden net zoals de rest van de kerstversiering in de boom, alle kleuren van de regenboog. Als kinderen vonden we dat toen allemaal prachtig!
Eenmaal met zijn tweetjes hebben we de verlichting altijd simpel gehouden. Geen bonte kermis met allerlei kleuren, geen knipperende, flitsende of langzaam aan-en-uitgaande lampjes. Eenvoud. Een van de Servische sparren die destijds voor het huis stond, werd jarenlang opgelicht met enkele tientallen kaarsjes. Zo was het een echte kerstboom die al van ver te zien was, in een tijd dat buitenverlichting nog niet zo algemeen was als nu. Wel waren er toen al woningen waarvan de ramen binnenshuis rijkelijk versierd en omlijst waren met allerlei verlichting maar toch was dit nog vrij beperkt. Tegenwoordig zie je meer en meer buitenverlichting, in mijn ogen vaak te veel van het goede. Over-de-top. Wat is het doel van deze overdreven verlichting van nu? Maar, Kerstmis is niet alleen het feest van het licht maar ook het feest van de vrede. Als al dit licht helpt de vrede op aarde wat dichterbij te brengen, heb ik er vrede mee.
 
Komende zaterdagavond is het weer even met de vrede gedaan. Voor miljoenen euro’s wordt er dan aan vuurwerk afgestoken. Vuurwerk dat steeds zwaarder, steeds explosiever wordt. Menige brievenbus en prullenbak wordt onherstelbaar beschadigd als om middernacht de hel losbarst. Misschien klinkt dat wat overdreven maar voor de hele dierenwereld, die in diepe slaap is, zal dit zeker zo aanvoelen. Je huisdier kun je binnen houden, geruststellen, al valt ook dat vaak niet mee. Maar buiten fladderen vogels, wakker geschrokken, in het donker en in paniek zoekend naar een veilig heenkomen, terwijl de ‘oorlog’ door woedt. Wie bekommert zich om die dieren?
  
Er zijn al heel wat voorstanders tegen het afsteken van vuurwerk door particulieren. Toch is er, met uitzondering van hier en daar een vuurwerkvrije zone, nog niets van terecht gekomen. Menigeen zegt dat vuurwerk een traditie is die bij Nederland hoort en dat je tradities in ere moet houden. Maar of dat anno nu écht nog kan? Hoe milieuvriendelijk is het trouwens? Er komt heel wat rommel in het milieu terecht. De concentratie fijnstof is tijdens de jaarwisseling veertig keer zo hoog als normaal. Fijnstof, onverbrande vuurwerkresten en zware metalen zoals barium, antimoon en strontium komen in de bodem terecht. Stuk voor stuk heel schadelijk voor mens en dier. En ook koper, dat het leven in het water bedreigt. Je zult mijn standpunt nu wel aanvoelen: vuurwerk, niet meer van  deze tijd, weg ermee.
Alweer Kerstmis. Dit jaar geen witte zoals zes jaar geleden. Integendeel, de temperatuur kan maar liefst oplopen tot zo’n veertien graden vandaag, tenminste dat hoorde ik afgelopen week. Dat zou een nieuw dagrecord voor eerste kerstdag zijn. Ik laat het hierbij voor dit jaar maar nog één ding wil ik kwijt. Ik wil het jaar positief afsluiten en doe dat met een tuingedicht van Geert de Kockere waar ik afgelopen week toevallig op stuitte
Het waait een Kerstmis
Het waait een Kerstmis
over onze tuin,
de sparren wiegen
in hun takken
een haast volle maan.
En in de verte,
verlichte huizen
waarin zopas,
met de tafels van overvloed,
de slotsom is berekend:
wat hebben wij het goed!
Ik sluit me hier volledig bij aan. Vrolijk kerstfeest en heel veel geluk en een goede gezondheid in het nieuwe jaar!
VOORGAANDE VOLGENDE
|
